نمىتواند آن را در سفر بجا آورد. ولى چنانچه نذر كند كه روز معينى را در سفر روزه بگيرد، بايد آن را در سفر بجا آورد. و نيز اگر نذر كند روز معينى را چه مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد، بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد، روزه بگيرد.
(مسأله 1727) مسافر مىتواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد. و احوط اين است كه آن سه روز روزهاى چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه باشد.
(مسأله 1728) كسى كه نمىداند روزه مسافر باطل است، اگر در سفر روزه بگيرد، و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه‌اش باطل مىشود، و اگر تا مغرب نفهمد روزه‌اش صحيح است.
(مسأله 1729) اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل مىباشد، و در سفر روزه بگيرد، روزه او باطل است.
(مسأله 1730) اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روزه خود را تمام كند. و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حد ترخص برسد در صورتى كه از شب نيت سفر داشته باشد، روزه‌اش باطل مىشود و الا بنابر احتياط واجب روزه را تمام و بعدا قضا كند، و اگر پيش از رسيدن به حد ترخص روزه را باطل كند كفاره بر او واجب است.
(مسأله 1731) اگر مسافر در ماه رمضان چه آن كه قبل از فجر در سفر بوده و چه آن كه روزه بوده و سفر نمايد، چنانچه پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جائى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، چنانچه كارى كه روزه را باطل مىكند انجام نداده، بايد آن روز روزه را بگيرد، و اگر انجام داده روزه آن روز بر او واجب نيست.
(مسأله 1732) اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به جائى برسد كه مىخواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.
(مسأله 1733) مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد، و در خوردن و آشاميدن كاملا خود را سير كند.