در صورتى كه لازم باشد، بايد از اصل مال ميت بردارند.
(مسأله 626) اگر زن كافره بميرد و بچه در شكم او مرده باشد يا هنوز روح به بدن او داخل نشده باشد، چنانچه پدر بچه مسلمان باشد، بايد زن را در قبر به پهلوى چپ پشت به قبله بخوابانند كه روى بچه به طرف قبله باشد.
(مسأله 627) دفن مسلمان در قبرستان كفار و دفن كافر در قبرستان مسلمانان جايز نيست.
(مسأله 628) دفن مسلمان در جائى كه بىاحترامى به او باشد، مانند جائى كه خاكروبه و كثافت مىريزند، جايز نيست.
(مسأله 629) دفن ميت در جاى غصبى و در زمينى كه مثل مسجد براى غير دفن كردن وقف شده، جايز نيست.
(مسأله 630) دفن ميت در قبر مرده ديگر جايز نيست، مگر آن كه قبر كهنه شده و ميت اولى به كلى از بين رفته باشد.
(مسأله 631) چيزى كه از ميت جدا مىشود، اگر چه مو و ناخن و دندانش باشد بنابر احتياط بايد با او دفن شود. و دفن ناخن و دندانى كه در حال زندگى از انسان جدا مىشود، مستحب است.
(مسأله 632) اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد، بايد در چاه را ببندند و هماه چاه را قبر او قرار دهند.
(مسأله 633) اگر بچه در شكم مادر بميرد و ماندنش در رحم براى مادر خطر داشته باشد، بايد به آسانترين راه او را بيرون آورند. و چنانچه ناچار شوند كه او را قطعه قطعه كنند اشكال ندارد. ولى بايد بوسيله شوهرش اگر اهل فن است، يا زنى كه اهل فن باشد، او را بيرون بياورند. و اگر ممكن نيست، مرد محرمى كه اهل فن باشد و اگر آن هم ممكن نشود، مرد نامحرمى كه اهل فن باشد بچه را بيرون بياورد. و در صورتى كه آن هم پيدا نشود كسى كه اهل فن نباشد مىتواند بچه را بيرون آورد.
(مسأله 634) هر گاه مادر بميرد و بچه در شكمش زنده باشد، اگر چه اميد زنده ماندن طفل را نداشته باشند، بايد بوسيله كسانى كه در مسأله پيش گفته شد، پهلوى چپ او را بشكافند، و بچه را بيرون آورند و دوباره بدوزند.