كسانى كه از تصرف مال خود ممنوعند (مسأله 2260) بچه‌اى كه بالغ نشده شرعا نمىتواند در مال خود تصرف كند، و نشانه بالغ شدن يكى از سه چيز است: (اول) روئيدن موى درشت در زير شكم بالاى عورت. (دوم) بيرون آمدن منى.
(سوم) تمام شدن پانزده سال قمرى در مرد، و تمام شدن نه سال قمرى در زن.
(مسأله 2261) روئيدن موى درشت در صورت و پشت لب و در سينه و زير بغل و درشت شدن صدا و مانند اينها نشانه بالغ شدن نيست، مگر انسان به واسطه اينها به بالغ شدن يقين كند.
(مسأله 2262) ديوانه، و مفلس يعنى يعنى كسى كه از جهت مطالبه طلبكاران از طرف حاكم شرع از تصرف در مال خود ممنوع است، و سفيه يعنى كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مىكند، نمىتواند در مال خود تصرف نمايد.
(مسأله 2263) كسى كه گاهى عاقل و گاهى ديوانه است، تصرفى كه موقع ديوانگى در مال خود مىكند صحيح نيست.
(مسأله 2264) انسان مىتواند در مرضى كه به آن مرض از دنيا مىرود هر قدر از مال خود را به مصرف خود و عيال و مهمان و كارهائى كه اسراف شمرده نمىشود برساند، و اظهر اين است كه اگر مال خود را به كسى ببخشد، يا ارزانتر از قيمت بفروشد، اگر چه بيشتر از ثلث باشد، و ورثه هم اجازه ننمايند تصرف او صحيح است.