بدن را حركت ندهد و به طرفى خم نشود، و بنابر احتياط لازم در حال اختيار به جائى تكيه نكند، ولى اگر از روى ناچارى باشد اشكال ندارد.
(مسأله 971) اگر موقعى كه ايستاده، از روى فراموشى بدن را حركت دهد، يا به طرفى خم شود، يا به جائى تكيه كند اشكال ندارد.
(مسأله 972) احتياط واجب آنست كه در موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد، و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد.
(مسأله 973) كسى كه مىتواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد كه ايستادن بر او صدق نكند نمازش باطل است.
(مسأله 974) موقعى كه انسان در نماز مشغول خواندن چيزى از اذكار واجب است بايد بدنش آرام باشد. و در موقعى كه مىخواهد مىخواهد كمى جلو يا عقب رود، يا كمى بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بايد چيزى نگويد.
(مسأله 975) اگر در حال حركت بدن ذكر مستحبى بگويد، مثلا موقع رفتن به ركوع يا رفتن به سجده تكبير بگويد، نمازش صحيح است و ((بحول الله وقوته اقوم واقعد)) را بايد در حال برخواستن بگويد.
(مسأله 976) حركت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد اشكال ندارد، اگر چه احتياط مستحب آنست كه آنها را هم حركت ندهد.
(مسأله 977) اگر موقع خواندن حمد و سوره، يا خواندن تسبيحات بى اختيار بقدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود، احتياط مستحب آنست كه بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.
(مسأله 978) اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود، بايد بنشيند، و اگر از نشستن هم عاجز شود، بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى از ذكرهاى واجب را نگويد.
(مسأله 979) تا انسان مىتواند ايستاده نماز بخواند، نبايد بنشيند، مثلا كسى كه در موقع ايستادن بدنش حركت مىكند، يا مجبور است به چيزى تكيه دهد، يا بدنش را مختصرى كج كند، بايد به هر طور كه مىتواند ايستاده نماز بخواند، ولى اگر به