در وقتى كه ايستاده‌اند مانعى ندارد.
(مسأله 891) روى خرمن گندم و جو و مانند اينها كه نمىشود بى حركت ماند، نماز باطل است.
((شرط سوم)) - بايد در جائى نماز بخواند كه احتمال بدهد نماز را تمام مىكند.
و نماز خواندن در جائى كه بواسطه باد و باران و زيادى جمعيت و مانند اينها اطمينان دارد كه نمىتواند نماز را تمام كند، صحيح نيست اگر چه اتفاقا نماز را تمام كند.
(مسأله 892) اگر در جائى كه ماندن در آن حرام است، مثلا زير سقفى كه نزديك است خراب شود نماز بخواند - اگر چه معصيت كرده - ولى نمازش اشكالى ندارد.
(مسأله 893) نماز خواندن روى چيزى كه ايستادن و نشستن روى آن حرام است، مثل جائى از فرش كه اسم خدا بر آن نوشته شده بنابر احتياط صحيح نيست.
((شرط چهارم)) آن كه جاى نمازگزار سقفش باندازه‌اى كه نتواند در آنجا راست بايستد كوتاه نباشد، و همچنين باندازه‌اى كه جاى ركوع و سجود نداشته باشد كوچك نباشد.
(مسأله 894) اگر ناچار شود كه در جائى نماز بخواند كه بطور كلى از ايستادن تمكن ندارد، لازم است نشسته نماز بخواند، و اگر از ركوع و سجود تمكن ندارد براى آنها با سر اشاره نمايد.
(مسأله 895) بايد جلوتر از قبر پيغمبر و ائمه عليهم السلام در صورتى كه مستلزم هتك باشد نماز نخواند. و الا عيبى ندارد.
((شرط پنجم)) - آن كه مكان نمازگزار اگر نجس است، بطورى تر نباشد كه رطوبت آن به بدن يا لباس او برسد، ولى جائى كه پيشانى را بر آن مىگذارد اگر نجس باشد، در صورتى كه خشك هم باشد نماز باطل است، و احتياط مستحب آنست كه مكان نمازگزار اصلا نجس نباشد.
((شرط ششم)) بايد بين مرد و زن در حال نماز اقلا مقدار يك وجب فاصله باشد، و نماز خواندن در فاصله كمتر از ده ذراع مكروه است.