(سوم) در جائى كه براى عده مخصوصى وقف شده است مثل بعضى از مدرسه‌ها.
(چهارم) روى قبر مؤمنين در صورتى كه بىاحترامى به آنان باشد و همچنين هر جائى كه تخلى موجب هتك حرمت يكى از مقدسات دين يا مذهب شود.
(مسأله 65) در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مىشود:
(اول) آن كه با غائط نجاست ديگرى مثل خون بيرون آمده باشد.
(دوم) آن كه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسيده باشد.
(سوم) آن كه اطراف مخرج بيشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد، و در غير اين سه صورت مىتوان مخرج را با آب شست و يا بدستورى كه بعدا گفته مىشود، با پارچه و سنگ و مانند اينها پاك كرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.
(مسأله 66) مخرج بول با غير آب پاك نمىشود و در كر و جارى اگر بعد از بر طرف شدن بول يك مرتبه بشويند كافيست، ولى با آب قليل بنابر احتياط واجب بايد دو مرتبه شسته شود و بهتر آنست كه سه مرتبه شسته شود.
(مسأله 67) اگر مخرج غائط را با آب بشويند، بايد چيزى از غائط در آن نماند. ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد و اگر در دفعه اول طورى شسته شود كه ذره‌اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نيست.
(مسأله 68) با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند اينها اگر خشك و پاك باشند مىشود مخرج غائط را تطهير كرد، و چنانچه رطوبت كمى داشته باشد كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.
(مسأله 69) احتياط واجب آنست كه سنگ و كلوخ يا پارچه‌اى كه غائط را با آن بر طرف مىكنند، سه قطعه باشد، و اگر با سه قطعه بر طرف نشود، بايد بقدرى اضافه نمايند تا مخرج كاملا پاكيزه شود، ولى باقى ماندن ذره‌هاى كوچكى كه ديده نمىشود اشكال ندارد.
(مسأله 70) پاك كردن مخرج غائط با چيزهائى كه احترام آنها لازم است مانند كاغذى كه اسم خدا و پيغمبران بر آن نوشته شده حرام است و پاك شدن مخرج با استخوان و سرگين محل اشكال است.