اندازه چهار انگشت از زمين بلند كنند و نشانه‌اى روى آن بگذارند كه اشتباه نشود. و روى قبر آب بپاشند، و بعد از پاشيدن آب كسانى كه حاضرند دستها را بر قبر بگذارند و انگشتها را باز كرده، در خاك فرو برند، و هفت مرتبه سوره مباركه انا أنزلناه را بخوانند، و براى ميت طلب آمرزش كنند و اين دعا را بخوانند:
((اللهم جاف الأرض عن جنبيه واصعد اليك روحه ولقه منك رضوانا وأسكن قبره من رحمتك ما تغنيه به عن رحمة من سواك)) (مسأله 638) پس از رفتن كسانى كه تشييع جنازه كرده‌اند، مستحب است ولى ميت يا كسى كه از طرف ولى اجازه دارد، دعاهائى را كه دستور داده شده، به ميت تلقين كند.
(مسأله 639) بعد از دفن، مستحب است صاحبان عزا را سر سلامتى دهند ولى اگر مدتى گذشته است كه بواسطه سر سلامتى دادن مصيبت يادشان مىآيد ترك آن بهتر است، و نيز مستحب است تا سه روز براى اهل خانه ميت غذا بفرستند، و غذا خوردن نزد آنان و در منزلشان مكروه است.
(مسأله 640) مستحب است انسان در مرگ خويشان، مخصوصا در مرگ فرزند صبر كند. و هر وقت ميت را ياد مىكند انا لله وانا اليه راجعون بگويد. و براى ميت قرآن بخواند، و سر قبر پدر و مادر از خداوند حاجت بخواهد، و قبر را محكم بسازد كه زود خراب نشود.
(مسأله 641) جايز نيست انسان در مرگ كسى صورت و بدن خود را بخراشد و سيلى بزند و به خود آسيب برساند.
(مسأله 642) پاركه كردن يقه در مرگ غير پدر و برادر جايز نيست. و احتياط مستحب آن است كه در مصيبت آنان هم يقه پاره نكند.
(مسأله 643) اگر زن در عزاى ميت صورت خود را بخراشد و خونين كند يا موى خود را بكند، بنابر احتياط مستحب يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را طعام دهد، و يا بپوشاند. و همچنين است اگر مرد در مرگ زن يا فرزند يقه يا لباس خود را پاره كند.
(مسأله 644) احتياط واجب آنست كه در گريه بر ميت، صدا را خيلى