ائمه معصومين (عليه السلام) از على بن الحسين امام باقر (عليه السلام) و امام صادق و امام موسى بن جعفر (عليه السلام) را داشته است:
صاحب الذريعه مى فرمايد:
" ابن نديم " در الفهرست از تفسير او ياد كرده است ثعلبى متوفى 427 ه‍ در تفسير " الكشف والبيان " از تفسير او ياد كرده است.
ابن شهر آشوب متوفى 588 در كتاب " الأسباب والنزول والمناقب " از آن روايت كرده است وابن حجر در التقريب وفات او را در ساب 150 ه‍ دانسته است بدين ترتيب دو سال بعد از امام صادق (عليه السلام) زندگى نموده است ". (1) نجاشى تحت عنوان " ثابت بن ابى صفيه " او را به عنوان " ثقه " توصيف مى كند و او را كوفى ومولى تعبير مى آورد و مى گويد آل مهلب ولاى او ادعا داشتند در صورتى كه از قبيلهء آنان نبود محمد بن عمر جعابى گفته است: ثابت بن ابى صفيه مولاى مهلب بن ابى صفره و سه فرزند او: نوح، منصور، حمزه، همراه زيد بن على كشته شدند، " او على بن الحسين، ابوجعفر، ابا عبد الله، ابوالحسن (عليهما السلام) درك كرده است و از آنان روايت نموده است " و او از بهترين اصحاب ما از موثقين و معتمدين آنان در روايت وحديث بود ".
امام جعفر صادق (عليه السلام) درباره او فرموده اند: " كان ابو حمزه في زمانه مثل سلمان في زمانه ":
" ابوحمزه در عصر خود همانند سلمان در عصر خويش بود " اهل سنت نيز از او روايت كرده اند او در سال 150 از دنيا رفته است او را كتاب تفسير مى باشد تعدادى از اصحاب موثق آن را خبر داده اند از او روايت كرده اند او جز تفسير كتاب النوادر و رساله الحقوق را نيز دارد كه از امام زين العابدين (عليه السلام) روايت كرده است. (2) دعاى ابوحمزه ثمالى بهترين يادگار اين مرد پاك و عالم مىباشد كه هنوز پس از قرنها سال، آرام بخش دلهاى مضطرب است.