همواره مورد خرده گيرى مخالفان قرار داشت، و چون محيط را براى بيان پاره اى از حقايق، نامساعد مى ديد، از افشاى بسيارى از احاديثى كه شنيده بود، خوددارى مى نمود و مى گفت: " پنجاه هزار حديث در سينه دارم كه هنوز يكى از آنها را نقل نكرده ام ". (1) روزى حديثى را نقل كرد و گفت: اين يكى از همان پنجاه هزار حديث بود.
امتيازات علمى و معنوى جابر، به قدرى چشمگير و قابل توجه بود كه نه تنها در پرتو آن، محبوبيت خاصى در پيشگاه امام باقر و امام صادق (عليه السلام) پيدا كرده بود، بلكه ديگران نيز خواه و ناخواه در برابر شخصيت بزرگ علمى و ويژگيهاى معنوى او، سر تعظيم فرود مى آوردند.
وقتى از امام صادق (عليه السلام) پرسيدند: موقعيت جابر در نظر شما چگونه است؟ فرمود:
جابر نزد ما مثل سلمان نزد پيامبر (صلى الله عليه وآله) است! (2) " سفيان ثورى " به " شعبى " كه از دانشمندان آن روز بود، مى گفت: اگر نسبت به جابر بدگوئى كنى پاسخ را با بدگوئى خواهم داد! (3) مؤلف " ميزان الاعتدال " مى گويد: " جابر بن يزيد يكى از دانشمندان شيعه است، وى شخصى راستگو، و در نقل حديث فوق العاده، پرهيزكار است به طورى كه در اين قسمت كسى را بهتر از او نديده ام ". (4) " ريان بن ابى الجلال " مى گويد: " در مورد احاديث جابر در ميان محدثان و راويان شيعه اختلاف افتاد، گفتم من اين موضوع را از امام صادق (عليه السلام) مى پرسم، هنگامى كه به همين منظور به محضر آن حضرت شرفياب شدم، قبل از آنكه آغاز سخن كنم، فرمود:
خدا رحمت كند جابر را، او در نقل احاديث ما، صادق و راستگو بود. خدا " مغيرة بن سعيد " را لعنت كند، او اخبار دروغين را با احاديث ما مخلوط مى كرد ". (5)