بود، ولى قدر و منزلتش بسيار بزرگ و و الا بود. پس از پدرش على بن موسى الرضا (عليه السلام) طبق وصيت او عهده دار امر امامت شد، كما اين كه جمعى از عدول موثقين به اين موضوع خبر داده اند ".
چنان كه " صفوان بن يحيى " روايت كرده است كه به حضرت رضا (عليه السلام) عرض كردم، پيش از آن كه خداوند " ابوجعفر (عليه السلام) " را به شما عطا كند، از شما (راجع به امام (عليه السلام) پس از خود) مى پرسيديم وشما مى فرموديد كه خداوند به من پسرى خواهد داد و اكنون خداوند اين پسر را به شما داده است و ديدگان ما را به واسطهء او روشن كرده است و خدا روز مرگ تو را براى ما پيش نياورد، اگر خداى نكرده چنين پيش آمدى رخ داد، به چه كسى پناه ببريم؟ با دست خود به " أبى جعفر (عليه السلام) " اشاره كرد كه در پيش روى او ايستاده بود. عرض كردم: قربانت گردم ابوجعفر (عليه السلام) كودك خردسالى بيش نيست و فقط سه سال از عمرش گذشته است؟ فرمودند:
خردسالى او چه زيانى به امامت او دارد؟ عيسى (عليه السلام) در حالى كه حتى سه سال هم نداشت، پيامبر و حجت خدا براى مردم شد. (1) " جيرانى " نيز از پدرش روايت كرده است كه گفت: در خراسان خدمت امام رضا (عليه السلام) ايستاده بودم، كسى به آن حضرت عرض كرد، سرور من! اگر پيش آمدى براى شما رخ داد، به چه كسى پناه ببريم؟ فرمود: به فرزندم ابوجعفر (عليه السلام). گويا آن شخص سن ابوجعفر (عليه السلام) را كم دانست و تعجب كرد كه چگونه با اين سن كم مى تواند رهبرى شيعيان را به عهده بگيرد؟ حضرت رضا (عليه السلام) فرمود: خداى سبحان، عيسى بن مريم را با شريعت و دين جديد، به رسالت و نبوت از طرف خود برانگيخت، در حالى كه سن او كمتر از سنى بود كه ابوجعفر (عليه السلام) دارد ". (2) 6. فضل الله روزبهان خنجى اصفهانى (927 ه‍): در شرح صلوات امام جواد (عليه السلام)