ترجمه واقعى اين كلمه، همان است كه سعدى شيرازى شاعر تواناى ادب پارسى مى گويد:
زبان در دهان اى خردمند چيست؟ * كليد در گنج صاحب هنر چو در بسته باشد، چه داند كسى * كه گوهر فروش است يا پيله ور؟
ولى وقتى زبان گشوده گشت، اسرار پنهانى عيان گرديد، خيلى از مسائل فاش مى گردد.
اگرچه پيش خردمند، خامشى ادب است * به وقت مصلحت آن به، كه در سخن كوشى دو چيز طيرهء عقل است، دم فرو بستن * به وقت گفتن، و گفتن به وقت خاموشى سخن هر فرد، معيار عقل و ميزان درك و فهم او است كه به وسيلهء اظهار آن، حدود عقل و درك او روشن مى گردد. چه بهتر كه انسان با برگزيده گويى و دقت وتأمل در سخنان خود، به توانايى عقلى خود، كمك و يارى رساند و خود را از خطرات و انحرافات زبان، مصون دارد.
9. پيروزى دشمن " من أطاع هواه، أعطى عدوه مناه ". (1) كسى كه از هواى نفس خود، فرمانبرى كند، به دشمن خود فرصت مى دهد كه به آرزوى ديرينه ى خود نائل گردد.
شرح كوتاه: در وجود هر فرد، دو رشته از فعاليتها وجود دارد كه مى توان از آنها به عوامل منفى و مثبت وجود انسان، تعبير آورد، كه عقل نماينده و نمايانگر جنبه اثباتى و سازندگى او است و پيروى از نفس و تمايلات حيوانى آن، نمايانگر جنبه منفى و تخديرى است كه مانع تكامل بشرى بوده، و پيروى بى قيد و شرط از شهوات، بزرگترين عامل سيه روزى و بدبختى بشر به شمار مى آيد.
اطاعت از دستورات عقل و ادراكات صحيح بشرى، راه تكامل و سازندگى فرد است و سرپيچى از دستورهاى آن، راه عقب ماندگى و تقاعد از پيشرفت، محسوب مى گردد.