گوياى اين حقيقت است كه در زمان آن گرامى، تماس مردم با او، تا چه اندازه محدود مى بوده است. اينك به معرفى اجمالى و گزارشى چند تن از آن ياران مخلص مىپردازيم:
1. على بن مهزيار (م 254 ه‍. ق):
از ياران خاص و جزو وكلاى امام جواد (عليه السلام) بود، او از اصحاب امام رضا (عليه السلام) و امام هادى (عليها السلام) نيز محسوب مى شود. او بسيار عبادت مى كرد و در اثر سجده‌هاى طولانى پيشانيش پينه بسته بود، به هنگام طلوع آفتاب، سر به سجده مى نهاد و سر بر نمى داشت تا هزار تن از مؤمنان را دعا مى كرد، و از خداى متعال براى آنان، آنچه براى خود مى خواست، مسئلت مى نمود.
ابو الحسن على بن مهزيار در اهواز مى زيست وبيش از سى كتاب تأليف كرد (1)، در مراتب ايمان و عمل به چنان مقام ارجمندى نائل شد كه يك بار امام جواد (عليه السلام) در تقدير از او نوشت:
" بسم الله الرحمن الرحيم، اى على! خداوند به تو پاداشى نيكو، عطا فرمايد، و تو را در بهشت جاى دهد! و در هر دو جهان از خوارى نگاهدارد، و در آخرت با ما محشور فرمايد!
اى على! من تو را در خيرخواهى و اطاعت و احترام وخدمت و انجام آنچه بر تو واجب است، آزموده ام، و اگر بگويم هيچ كس را چون تو نيافته ام، اميد آن دارم كه در اين گفتار راه مبالغه نپيموده باشم. خداوند بهشت فردوس را پاداش تو قرار دهد، مقام تو و نيز خدمات تو در گرما و سرما و شب و روز بر من، پوشيده نيست، از خدا مسئلت مىدارم در قيامت هنگامى كه همهء مردم جمع مى شوند، تو را به رحمت ويژه اش اختصاص دهد چنان كه مورد غبطه و حسرت ديگران قرار گيرى، انه سميع الدعاء ". (2) 2. بزنطى احمد بن محمد بن ابى نصر (م 221 ه‍. ق):
از مردم كوفه و جزو ياران ويژهء امام رضا (عليه السلام) و امام جواد (عليها السلام) مى باشد او نزد هر دو امام معصوم بسيار ارجمند و محترم بود، چندين كتاب و از جمله كتاب " الجامع " را تأليف