بخش اول / ولادت و امامت آن بزرگوار...
امام جواد (عليه السلام) آنچنان كه از نام زيبايش پيدا است، امام با ذل و بخشنده و سخاوتمند و كريم مى باشد. درياى كرم وجود و فضل او، مورد اتفاق دوست و دشمن مى باشد.
اين پيشواى معصوم، روز جمعه نوزدهم ماه مبارك رمضان، ماه عبادت و نيايش، به سال يكصد و نود و پنج هجرى در پايگاه نشر معارف اسلام، (مدينه) قدم به عرصه حيات گذاشت و وارث مقام نبوت و تفسير كنندهء حقائق ناب اسلام گرديد. (1) نهمين ستاره برج امامت، و يازدهمين كوكب درخشندهء عصمت و طهارت، كه نخستين و آخرين فرزند پيشواى هشتم، حضرت على بن موسى الرضا (عليه السلام) بود با نام محمد (عليه السلام) موسوم گرديد تا تجديد كنندهء خاطرات و مجاهدات نياى بزرگوارش، پيامبر عاليقدر اسلام باشد، بعدها در اثر زهد و ورع و تقوايى كه از او مشاهده شد به لقب " تقى " موسوم گرديد و در اثر بخشندگى و سخاوتى كه در راه خدا داشت به لقب " جواد " نيز معروف شده است.
مادر با فضيلت و پاكدامن او به نام " سبيكه " يا " خيزران مصرى " أم ولدى است كه تبارش به ماريه قبطيه مادر ابراهيم همسر گرامى رسول خدا (صلى الله عليه وآله) مى رسد.
او از نظر فضيلت و تقوا، در حدى بود كه مورد توجه پيشوايان معصوم (عليه السلام) قرار داشت.
در آن حديثى كه از امام موسى بن جعفر (عليه السلام) نقل شده است، امام (عليه السلام) او را مشمول عنايات خاص خود قرار داده است و به " ابن سليط " يكى از ياران خود توصيه مى فرمايند: " اگر امكان ملاقات او را داشتى، سلام مرا به او ابلاغ نما ". (2) او در تحت مراقبت پدر معصوم (عليه السلام) و در دامن پر فضيلت چنين مادر پرهيزكار و