هنوز همچنان باقى است و من اميدوارم كه خداوند متعال اميد تو را از اين مزرعه باز آورد.
آن مرد كه در برابر اين كرم و بخشش و در مقابل اين ماجرا، متحير و بهت زده مانده بود از جا برخاست و با انكسار و مذلت خود را به پاى آن بزرگوار افكند و ديگر از شرم نتوانست سر بردارد و در چشم امام (عليه السلام) بنگرد.
عصر آن روز كه ياران امام (عليه السلام) آن مرد را در مسجد پيامبر در مدينه ديدند كه دربارهء امام مى گفت: الله أعلم حيث يجعل رسالته: " خداوند آگاه و دانا است كه پيشوائى را به چه كسى واگذارد ". (1) اينها نمونه هائى چند از عطايا و بخشش‌هاى امام (عليه السلام) بود كه بيان گرديده است و هميشه مى فرمود:
" يكى از عوامل مغفرت و بخشش الهى، اطعام غذا در راه خدا است ".
اين قبيل نمونه ها و الگوها را جز در مكتب انسان ساز اهل بيت (عليه السلام) جاى ديگرى نمى توان سراغ گرفت، مكتبى كه پيشروان آن، هستى و امكانات خود را در راه خدا و آسايش بندگان او قرار مى دهند و خود را فانى و محو بقاء و دوام تعاليم آن مى نمايند و نظير آن را در ديگر مكاتب مادى هرگز نمى توان جستجو كرد بويژه در عصر كنونى كه چرخ‌هاى زندگى مردم بر اساس ماديات متقابل و گام به گام و اقتصاد بهره‌ورى مى چرخد، و اصول انسانى را زير چرخ‌هاى بىرحم ماده پرستى محو و لگدمال مىسازد و همه را طالب مال و منال و جوياگر كسب قدرت و إقتدار از راه ماده و ماديات مىنمايد، و كمتر به معنويات و عواطف عاليه و اصول فضائل پرداخته مىشود و اصولا عواطف و احساسات دست نخورده و سالمى باقى نگذاشته است تا سرچشمه و زايندهء اين ثمرات بوده باشد، و اگر باز نمونه‌هائى پيدا شود، آن هم در ميان پيروان و دوستداران اين مكتب پر فضيلت، مىتوان جستجو كرد كه مورد گواه و تصديق ديگران نيز مىباشد.