دادند تا اين كه عيسى در پاسخ نامه ى هارون چنين نوشت:
" مدت حبس و بازداشت موسى بن جعفر به درازا كشيد و من در اين مدت طولانى او را با وسائل گوناگون آزموده ام. گاهى جاسوسانى تحت عناوين مختلف به عنوان آگاهى و اطلاع از مضمون دعاها و گفتارها و مناجات‌هاى او با او همنشين ساخته ام همگى گزارش داده اند كه او فردى است كه هرگز از دعا و عبادت خدا، خسته نمى شود و هميشه مشغول انجام اوامر الهى است و تاكنون هرگز گزارشى به من نرسيده است كه او در دعا و نيايش خود، بر ضد تو يا من دعائى بكند و نفرينى بنمايد تمام ادعيه و درخواست‌هاى او طلب مغفرت و آمرزش است و درخواست اصلاح وضع عمومى مردم. اگر شما دستور بدهيد شخص ديگرى او را از من به پذيرد بهتر و مناسب تر خواهد بود و اگر نه من نمى توانم او را بيشتر نگهدارم او را آزاد خواهم ساخت چون حقيقت اين است كه من از نگهدارى ايشان در رنج و تعب بى حد به سر مى برم وجدانا ناراحت و متأثرم ". (1) انتقال به بغداد هارون با دريافت نامه ى عيسى بن جعفر، دستور داد او را از بصره به بغداد منتقل سازند و تحت نظر مخصوص خود قرار دهند از اين رو او را به يكى از آجودان‌هاى خاص خود به نام " فضل بن يحيى " سپرد تا مراقبت لازم در مورد او به عمل آورد.
فضل او را در يكى از اطاق‌هاى منزل خود جا داد و افراد خاصى به عنوان بررسى حالات روحى او و جاسوسى و گزارش تعيين نمود تا در امر او دقت و كنجكاوى بيشترى به عمل آورند.
امام مشغول عبادت و اطاعت الهى بود اغلب روزها را روزه دار و شب ها را تا صبح به تهجد و شب زنده دارى مشغول بود و لحظه‌اى از عبادت و از راز و نياز غفلت نداشت فضل نيز با مشاهده اين اعمال و رفتار از وجدان خود شرمنده و متأثر گرديد و نتوانست در مبارزه با