درآمدى هرگز سابقه نداشته است.
منابع درآمد مالى 1. خراج ومالياتى كه نقد يا به صورت جنس به اراضى مفتوحه عنوه تعيين شده بود.
2. جزيه يا درآمدهاى سرانه كه به اقليت هاى مذهبى در برابر پناهندگى وحق حمايت از عمران وآبادى آنان، تعيين گرديده بود وهر سال از آنان دريافت مى گرديد.
3. زكات كه بزرگترين رقم درآمد را تشكيل مى داد كه از مالك هر 20 دينار نيم دينار واز مالك هر دويست درهم 5 درهم علاوه بر آنها از محصولات كشاورزى ودامدارى نيز با شرائط خاصى كه در فقه به صورت گسترده بحث شده است گرفته مى شد كه اين قسمت بزرگترين رقم درآمد حكومت را تشكيل مى داد.
اين درآمدهاى كلان مى بايست در مصارف عمران وآبادى كشور ورفع نيازهاى عمومى و تأمين عدالت اجتماعى ورفع نيازمندى هاى مستمندان واقعى جامعهء اسلامى، صرف گردد. ولى اغلب طبق تمايلات شخصى خليفه در راه ارضاى تمايلات شخصى خليفه صرف مى شد. نوازندگان، شاعران، چاپلوسان، مداحان وحاشيه نشينان سهمى بيشتر از نيازمندان واقعى را داشتند. به عنوان مثال:
1. شاعرى سه خط شعر در شأن خاندان عباسى سرود وابراهيم موصلى نوازندگى آن را به عهده گرفت، پس از پايان مراسم، به هر كدام از سراينده ونوازنده، صد هزار درهم عنايت ملوكانه گرديد. (1) 2. يحيى برمكى نوازنده ديگرى با خواندن اشعار او را به وجد وطرب واداشت در سرحال و شوق به او گفت: بلند شو وهر چه در قصر هست با خود بردار وببر او گمان كرد كه فرش و تجملات قصر را مى گويد سپس متوجه گرديد كه كيسه هاى نقره وطلا، در آن آماده شده