شهادت در راه خدا روز 25 رجب ياد روز شهادت مردى است كه به قدرت مسلط زمانه اش " نه " گفت و تا به آنجا رفت كه رژيم طاغوتى هارون براى ادامه ى حيات ننگين خود همه عوامل و نيروهايش را به ستيزه با انسان آزادهء زمان بسيج كرد.
يك كلمه " نه " به دستگاه فساد هارون گران تمام شد. او نه گفت و تمام رزمندگان علوى در صفوف ايستاده در كنار او صف زدند و قيام ها و نهضت‌ها آغازيدند و در راه پيروزى حق بر باطل، وحفظ حرمت و رسالت اسلام تا پاى جان و چوبهء دار و سلول‌هاى زندان پايدارى نمودند و از خود حماسه‌هايى به جا نهادند كه تا نابودى و از بين رفتن دستگاه جبار بنى العباس ادامه يافت و نام پيشواى آزادى بخش جهان اسلام را جاويدان ساخت و هنوز هم كه چندين قرن از مبارزات امام (عليه السلام) مى گذرد و مردم آزاده به دستگاه ستمگرى هارون با ديده ى نفرت و لعن مىنگرند و مسببين و طراحان نقشه‌هاى ضد انسانى را شايسته ى نام انسانى نمى دانند.
اكنون بايد ديد عامل اين طرح شيطانى و نقشه خائنانه چه بوده است؟ نفوذ معنوى و تفوق روحى، تبار و الا، علم وافر، فضيلت بى كران، شخصيت ممتاز، تقوا و فضيلت، شهرت و اعتبار اجتماعى، مقام معنوى ارزنده، همه و همه صفات ويژه اى بودند كه هارون و سردمداران خلافت عباسى از آن نصيبى نداشتند و اين نوع برجسته‌گى‌هاى فضيلت امام (عليه السلام) هر كدام به نوبت خود مى توانست عوامل تحقير شخصيت پوشالى هارون را فراهم سازد و او مى خواست با حبس و بازداشت امام، عقده ها و حقارت‌هاى درونى خود را جبران والتيام بخشد، غافل از آنكه اين نوع شكنجه ها، روز به روز بر مقبوليت امام و محبوبيت او مى افزايد و مبغوضيت و عامل شكست و سقوط هارون را فراهم مى سازد.
در سال 179 بود كه هارون پس از گذراندن مراسم حج بنا به پاره اى از سعايت ها و گزارش هائى كه دربارهء فعاليت‌هاى روحانى امام (عليه السلام) به او رسانده بودند او را از مدينه تبعيد كرد و زندانى و بازداشت نمود. ولى زندان‌هاى مكرر و متوالى هارون، نتوانست موسى بن جعفر (عليه السلام) را از بازگويى حقيقت باز دارد و او را مطيع و فرمانبردار گوش و زبان بسته ى