سفرهاى حج آن بزرگوار مسافرت‌هاى حج آن بزرگوار كه معمولا 24 تا 25 روز طول مىكشيد به صورت پياده انجام مىپذيرفت با آن كه وسائل سوار شدن از هر نظر فراهم بود چون سوارى‌ها و اسب‌هاى راهوار پيش روى آن حضرت كشانده مىشد و اين خود مىرساند كه علاقه و اخلاص آن بزرگوار به مظاهر توحيد و عبادت تا چه حدى بوده است.
امام، چهار بار به صورت خانوادگى به بيت الله الحرام رهسپار شدند و در آن سفرهاى خانوادگى على بن جعفر برادر ارجمندش نيز حضور داشت و ملتزم ركاب امام و مفتخر به امتثال او امر او بود و چندين بار هم تنها و بدون عائله و خانواده، به سفر حج رفتند. روش مسافرت‌هاى آن حضرت به اين ترتيب بود كه معمولا از معاشرت و اختلاط با مردم كه موجب تضييع فرصت گرانبها مىگردد احتراز مىورزيد فقط و فقط به عبادت و سازندگى نفس، و تصفيه خويشتن و تفكر در عظمت خالق مىپرداخت و در اين سير و سلوك و انديشه ها بود كه از خود بى خود مى گشت و راه تقرب و وصال بيشتر را مى جستند كه عاليترين و لذت بخش ترين حالات يك فرد با ايمان و مخلص است. داستان ملاقات او با شقيق بلخى كه در بخش آراء و گفته‌هاى ديگران آمده است گوياى اين حالت سير و سفر روحانى است. وى در پايان ملاقات خود طبق دريافت‌هاى خود اعتراف نمود كه: " موسى بن جعفر يكى از اوتاد وابدال روزگار مى باشد ". (1) امام در يكى از دعاهاى حج خود مى گويد: " انت شربى اذا ظمئت من الماء، وقوتى اذا اردت طعاما الهى! وسيدى! مالى سواك فلا تعدمنيها ". خدايا! همه چيز و همه زندگى من تو هستى و جز تو خواسته و پناه ديگرى ندارم.
تلاوت و انس با قرآن او عاشق قرآن وفانى در اجراى احكام و محتويات آن بود و لحظه‌اى از اين امر غفلت