بخش چهارم / امام (ع) و تفسير قرآن مجيد...
امام هفتم، با كلمات حكمت آميز و بيانات منطقى و عقلى بسيار آموزنده اشتهار دارد سخن معروفى از آن بزرگوار نقل شده است كه مى تواند رأس حكمت شمرد جائى كه به هشام يكى از ياران صميمى خو د مى فرمايد:
" لو كان في يدك جوزة وقال الناس: لؤلؤة ما كان ينفعك وأنت تعلم أنها جوزة، ولو كان في يدك لؤلؤة وقال الناس انها جوزه، ما كان يضرك وانت تعلم انها لؤلؤة ".
اگر گردوى در دستت بوده باشد و عموم مردم بگويند لؤلؤ است سودى به حال تو نخواهد داشت در صورتى كه كه تو خود مى دانى آن گردو است و اگر لؤلؤئى در دستت باشد و همهء مردم بگويند: " گردو " است باز زيانى به حالت نخواهد داشت در صورتى كه مى دانى لؤلؤ است ". (1) هم اكنون چند مورد از تفسير قرآن مجيد آن بزرگوار را مى آوريم:
1. بشارت به صاحبان عقل و انديشه قال (عليه السلام) في وصية مفصلة لهشام:
" ان الله تبارك و تعالى تبشر اهل العقل والفهم في كتابه: فقال: * (فبشر عبادى الذين يستمعون القول فيتبعون احسنه اولئك الذين هداهم الله واولئك هم اولو الالباب) *. (2) امام موسى بن جعفر (عليه السلام) در طليعه وصيتنامه مفصلى كه به يكى از ياران خود به نام هشام دارد مى فرمايد خداوند متعال به صاحبان انديشه و خرد در قرآن كريم بشارت داده است و فرموده است: " بشارت بده به بندگان من، آنان كه گفتار را مى شوند پس از بهترين آنها پيروى و تبعيت مى كنند آنان صاحبان خرد و انديشه هستند ".