گروه‌هاى متعددى از متكلمين وفقها، و فلاسفه ومحدثين و مفسرين و رياضيين و مورخين و رجاليين و ادبا و شعرا و ديگر طبقات مختلف علمى اكنون متوجه مقام علمى الهى امام موسى بن جعفر (عليه السلام) گرديده اند و از كمالات و فضائل و دانش بى پايان او استفاضه مىنمايند و گرد شمع وجود او را فرا گرفته‌اند تا مبانى مكتب فكرى و علمى اسلامى را غنى تر و پربارتر سازند و نور درخشان اسلامى را روشن تر و تابان تر نمايند.
امام موسى بن جعفر (عليه السلام) دانشمندترين و با فضيلت‌ترين مردم عصر خود در علم و دانش بود و دانش او همانند انبيا و رجال الهى از منبع پر فيض الهام و كرامت الهى سرچشمه گرفته بود و در مكتب تربيتى خاندان رسالت و طهارت تكميل و پربار گرديده بود. امام صادق (عليه السلام) در تصديق دانش و تأييد آگاهى‌هاى علمى او مى فرمايد:
" فرزندم موسى به حدى آمادگى علمى دارد كه اگر از تمام محتويات قرآن پرسش نمائى با دانش و علم كافى كه دارد به تو پاسخ قانع كننده اى خواهد داد او كانون حكمت، فهم، معرفت و انديشه است ". در وسعت و تبحر علمى او كافى است كه در نظر آوريم كه دانشمندان ومحدثين در فنون مختلف اسلامى از وى حقائقى را نقل كرده اند كه كتابها و دفاتر خود را با آنها پر ساخته اند به حدى كه با لقب " عالم " شهرت يافته است.
دانشمند عصر عصر امام، از نقطه نظر علم و دانش يكى از درخشان ترين اعصار اسلامى بوده است، دانش و هنرهاى ظريف در دنياى اسلام آغاز گشته بود. در يك چنين عصر مشعشع كه ديوان ها و كتاب‌هاى دانشمندان ايران، يونان و هند به زبان تازى ترجمه مى شد و فلسفه و ادبيات و ديگر شاخه‌هاى علوم آن در اوج اعتلاى خود بود پيشواى هفتم ما را در محافل علمى دانشمندان و مجامع بحث و گفتگو و مناظره عالم و دانشمند مى ناميدند تا آنجا كه در شمار القاب آن حضرت در آمده بود و اين موضوع خود مى رساند كه وجهه ى علمى وتبرز فكرى او در ميان ناباوران امامت نيز، پذيرفته شده بود.