ايستادگى و پايدارى نمود تا او را به زانو در آورد.
ميلاد با سعادت آن حضرت به اتفاق اغلب سيره نويسان روز يكشنبه هفتم ماه صفر سال 128 هجرى به وقوع پيوسته است.
او تحت تربيت ها و مراقبت‌هاى خاص پدر، و با نوازش ها و مهربانى‌هاى مادر، مراحل كمال را پيمود و مدت بيست سال از دوران زندگى پدر عالى مقام خود را دريافت و از محضر پر فيض و از مكتب آموزنده و فياضش بهره‌ها جست. او هر روز شاهد ازدحام دانشجويان و طالبان علم و كمال بود كه از هر سوى شهر و ديار و از هر نقطهء كشور وسيع اسلامى، عازم درك محضر امام صادق (عليه السلام) بودند و مى خواستند در مسائل گوناگون او را مورد سوال و پرسش قرار دهند تا از علوم و دانش‌هاى او، استفاده ها و بهره‌ها برند و گاهى در محضر او، مناظره ها و مباحثاتى در زمينهء مسائل توحيدى و كلام و قضا و قدر و امامت و نبوت... صورت مى گرفت و او ناظر اين گونه جلسات و اين نوع مباحثات و گفتگوها بود.
بيست سال تمام در محضر پدر از كمالات و حكمت‌ها و از علوم و دانش‌هاى سرشار او بهره ور و خود را براى قبول مسئوليت خطير و سنگين الهى آماده تر مى ساخت.
صفات و مشخصات ظاهرى او هر چند شخصيت فرد با انديشه و افكار و آراء و اثار او است نه با صورت و سيما و صفات ظاهرى او (1) ولى به عنوان اينكه نيم رخى از چهرهء ملكوتى آن نوزاد اسلام را به طالبان و علاقه مندان او نشان دهيم بر روال آنچه سيره نويسان نوشته اند با اندك تغيير لفظى در زير مى آوريم تا همراه تصوير ذهنى يك تصوير عينى نيز از آن بزرگوار داشته باشيم.
مورخين در اين باره چنين ثبت كرده اند كه او " داراى قامت معقول و اندام مناسب و زيبائى بود صورتش گندم گون و نورانى، رنگ مويش مشگى و انبوه، چهره اش با صفا و