مأمورين سليمان تابوت حامل را از دست ژاندارم‌هاى هارون گرفتند و تشييع باشكوهى ترتيب دادند سليمان اعلام نمود كه هر آن كس كه مى خواهد در تشييع جنازهء پاكترين پاكان، شركت جويد، حضور به هم رساند و اين بدن طاهر موسى بن جعفر (عليه السلام) است.
طبقات مردم حضور به هم رساندند و آن مجسمه ى تقوى و فضيلت و كوه پايدارى و استقامت را تشييع كردند و در مقابر قريش، به خاك سپردند كه هم اكنون به " كاظمين " معروف گرديده است.
صورت جلسه قلابى پس از شهادت امام (عليه السلام) كه در اثر مسموميت صورت گرفته بود سندى چند تن از روحانى نمايان دربارى را كه در جمع آنان " هيثم بن عدى " نيز بود وعده اى از ريش سفيدان معتمد بغداد! و جمعى از ارتشيان و سرداران را بر سر جنازه ى امام حاضر ساخت تا آنان به نبودن اثر جراحت يا خفگى و مسموميت و ديگر علائم وآثار جنحه و جنايت را تصديق و گواهى نمايند و برگى را امضاء نمايند كه او با اجل طبيعى خود از دنيا رفته است. و معتمدين محلى همگى گواهى خود را در پايين ورقه، به ثبت رساندند كه موسى بن جعفر (عليه السلام) با اجل طبيعى خود از دنيا رفته است.
سپس تابوت را روى پل بغداد نهاد و به عنوان رفع تهمت و رفع ننگ و نكبت از خود در ميان مردم اعلام داشت كه همگان بيايند و مشاهده و داورى كنند كه موسى بن جعفر (عليه السلام) با اجل طبيعى خود از دنيا رفته است. (1) هدف هارون مطلبى است كه نظرات مورخين را به خود جلب كرده است.
جمعى معتقدند كه هدف او اين بود كه مى خواست با زندانى ساختن امام ارتباط عمل او را با شيعيان و پيروان خود قطع نمايد، و بدين وسيله خسارت جبران ناپذيرى به رشد و