نيازمندى و گرفتارى هنگام توسل به درگاه الهى از احترام وجودى آن بزرگوار بهره ور شده و به درخواست‌هاى خود به بركت توسل به آن محبوب حضور الهى، نايل آمده بودند از اينرو او را " باب الحوائج " ناميده اند و اين لقبى است كه پس از رحلت به ايشان تعلق گرفته است كه در تأييد آن از منابع اهل سنت مطالبى در بخش آراء و گفته‌هاى اين كتاب آورده شده است كه مطالعه خواهيد فرمود.
6. صابر (پايدار):
استقامت كننده در برابر جور و ظلم‌هائى كه از طرف خلفاى غاصب نسبت به آن شخصيت عاليقدر صورت مى گرفت. چون خلفاى جور او را با انواع و اقسام ناروائى ها و مظالم اذيت كردند ولى او با ثبات و استقامت كوچكترين ضعف وفتورى را از خود نشان نداد.
7. امين:
امانت دارى، درستكارى در اداء امانت، به تمام معناى كلمهء آن، در وجود آن بزرگوار فراهم آمده بود. چون او علاوه بر امانتدارى دنيوى، امين صادق و درستكار واقعى در اداء رسالت الهى، و انجام تعهدات انسانى و پيشوائى ملت بود به حدى كه در راه أداى امامت، جان خود را نيز فدا نمود و زندگى را در زندان ها سپرى ساخت تا انسان ها آزاد و سرفراز زندگى كنند.
امامت و پيشوائى آن حضرت با آنكه در خاندان امام صادق (عليه السلام)، اسماعيل و عبد الله پسران بزرگ، چشم و چراغ خانواده شمرده مى شدند، و با اينكه تعدادى از ياران پيشواى ششم ميراث امامت را پيش خود نصيب خاص اسماعيل فرزند بزرگ امام (عليه السلام) مى دانستند، با اين همه موسى در خاندان رسالت مقام ويژه‌اى به دست آورده بود كه بسيار درخشان و خيره كننده بود، تا روزى كه اسماعيل پسر بزرگ پيشواى ششم در قيد حيات بود ياران او بى آنكه در اين باره سخنى شنيده باشند او را كانديداى پيشوائى و امامت آيندهء خود مىدانستند ولى اسماعيل در جوانى از دنيا رفت و منتظرين خود را مأيوس و نوميد ساخت و پيشواى ششم بر اين