در اين باره مى نويسد: " او شبانه از فقراء و مستمندان شهر مدينه، تفقد و دل جوئى به عمل مى آورد و در زنبيل مخصوص پول و مواد غذائى به منازل و كلبه‌هاى آنان حمل مى كرد، و به ترتيبى در اختيار آنان قرار مى داد كه گاهى خودشان هم نمى دانستند كه اين كمك ها از كدام شخص و از كدام ناحيه، صورت گرفته است؟ " (1) تواضع و فروتنى امام موسى بن جعفر (عليه السلام) بر مرد سياه چهره و بد منظرى گذر كرد و بر وى سلام نمود و كنارش نشست مدتى با او سخن گفت سپس آمادگى خود را در قضاى حوائج او اعلام فرمود. بعضى كه ناظر جريان بودند عرض كردند يابن رسول الله! آيا با چنين شخصى مى نشينى و از حوائج او سوال مى كنى؟ حضرت در جواب فرمود:
" اين مرد سياه چهره بنده ايست از بندگان خدا و برادرى است از برادران، به حكم كتاب خدا، همسايه اى است با ما در بلاد خدا، حضرت آدم بهترين پدران، آئين اسلام والاترين اديان ما و او را به هم ربط داده است ". (2) در راه امر به معروف روش تبليغ و راه و رسم امر به معروف و نهى از منكر امام (عليه السلام) شيوه ى مخصوصى داشت كه امكان نداشت نفس گرم و مسيحائى او بر قلب مستعدى دميده گردد و او از گناه خود بر نگردد. داستان زير مى تواند نمونه بارزى از اين مقوله به شمار آيد.
" بشربن حارث حافى " از هل مرو بود، مدتى از عمرش را به گناهكارى و شهوات غير مشروع گذراند روزى حضرت موسى بن جعفر (عليه السلام) از كوچه اى كه خانه ى بشر در آن بود،