فخ بود ودر زندان او تعداد زيادى از بنى هاشم بودند كه مورخين تعداد آنان را چهار هزار نفر نوشته اند. آنان در روز ترويه هشتم ذيحجه در صحراى فخ با سپاه هادى برخورد نمودند ومغلوب شدند جمعى را اسير وعده اى را كشتند وچند روز جنازه هاى آنان روى زمين ماند تا پرندگان ودرندگان از گوشت آنان خوردند واز ميان بردند. (1) برخى از شعراى آن روز، در رثاى آن فاجعه چنين سروده اند:
" من بر حسين وديگر ياران او مى نالم كه آنان را چند روز در روى خاك هاى فخ گذاشتند.
جوانمردان شجاع وبى باكى كه مذلت وعار را از بنى عباس زدوده بودند ومردم به وسيله ى هدايت نياى بزرگ آنان، به صلاح ورستگارى سوق داده شدند، وآنان حق بزرگى بر عهدى مردم داشتند ".
افراط در عيش ونوش موسى الهادى در سنين جوانى به قدرت رسيده بود ودر خوشگذرانى وشهوت رانى ودر لهو ولعب افراط داشت. بيشترين مخارج او را، شب نشينى ها وانعام وصله به موسيقيدانان وشعراء ونوازندگان تشكيل مى داد او به يكى از نوازندگان معروف عصر خود بنام ابراهيم موصلى پنجاه هزار دينار جائزه داد چون او توانسته بود در ضمن سه خط شعر، خليفه را به طرب ووجد وا دارد وديگر روزى اراده فرموده بود به همان نوازنده سى هزار دينار مرحمت كند! چون با صداى دلنشينى او را به وجد وسر حال آورده بود. جوائز وعطايا وبخشش هاى هادى نسبت به شعرا ونوازندگان به حدى شهرت يافته بود كه يكى از نوازندگان آن روز در اين مورد گفته بود: " اگر هادى مدتى در ميان ما نوازندگان باشد، ما ديوارهاى ساختمان هاى خود را نيز از طلا ونقره بنا مى كرديم ". (2) او در ميان خلفاى عباسى نخستين كسى است كه به شرابخوارى علنى پرداخت واين شيوهء ناپسند در او شيوع پيدا نمود وديگر پادشاهان عباسى از او، پيروى و