شرح كوتاه:
هر كس عزت و سربلندى را از ديدگاهى تفسير مى نمايد افرادى هستند كه عزت را در رياست و حكم فرمايى، و افرادى پيدا مى شوند كه عزت را در ثروت و مال بى حساب، و جمعى هم در شهرت و جاه و جلال. ولى از ديدگاه اولياى اسلام، عزت واقعى و سربلندى حقيقى در انجام وظائف الهى واكتفاء نمودن به حقوق شرعى و طبيعى خويشتن مىباشد بى آن كه چشم طمع به مال و ثروت ديگران بدوزد يا دست تعدى به نامشروعى دراز نمايد فشردهء كلام، خود سازى و خود اتكائى و طفيلى بار نيامدن مىباشد.
5. انسان سعادتمند درباره ى عوامل سعادت و خوشبختى سخن ها رفته و كتاب ها تنظيم يافته است ولى عبارت كوتاه امام (عليه السلام) معناى وسيع و آموزنده‌اى دارد كه در خور دقت وتأمل مىباشد:
" خوشبخت انسان با ايمانى است كه براى گذراندن زندگى، درآمد كافى داشته باشد ". (1) شرح كوتاه:
امام (عليه السلام) براى سعادت و خوشبختى انسان، دو ركنين اساسى تعيين مىفرمايد:
1. ايمان. 2. معاش سالم.
با وجود اين همه پيشرفت‌هاى صنعتى و تحولات اقتصادى و فراهم بودن وسائل رفاهى و آسايش زندگى، عاملى كه بيش از همه باعث اين همه اضطرابات و ناراحتى‌هاى روانى و بحران‌هاى روحى وتنگناهاى معيشتى است به حدى كه در برخى از افراد، به خودكشى و انتحار منجر مى گردد، فقدان روح ايمان و از دست دادن معتقدات پاك مذهبى است. و از سوى ديگر افراد كه در محيط تربيتى ايمان و در خانواده‌هاى معتقد و مساعد به كج روى ها و انحرافات روحى كشانده مى شود وبيش از هر عامل ديگر، نيازهاى مادى و تنگدستى و فقر مالى است كه در برخى از موارد از كفر و بى ايمانى هم دردناكتر است و " كاد الفقرأن يكون كفرا "، از اين رو براى تأمين سعادت واقعى وجود هر دو لازم و ضرورى