اينرو به عنوان ولايت عهدى، با او بيعت نمود و نام او را بر سكه ها و پولهاى رايج، مسكوك نمود، و دستور داد مردم، سياهى را از لباسها و پرچمها پاك سازند و به جاى آن، از رنگ سبز استفاده كنند.
ولى اين كارها، بر خلاف خواسته‌هاى عباسيان در عراق بود، آنان به عنوان مخالفت با اين گونه اعمال، با عموى مأمون " ابراهيم بن مهدى " بيعت كردند، مأمون كه در صدد توسعهء رياست خود بود، در سال 202 " فضل بن سهل ذوالرياستين " را در حمام سرخس از بلاد خراسان، در بين راه عراق به كشتن داد و امام على بن موسى الرضا (عليه السلام) را در شهر طوس در اثر خوردن انگور سمى به سال 203 از ميان برداشت، و تغيير رنگ لباسها با مخالفت عباسيان روبرو گرديد كه پس از ورود به عراق، مجددا به رنگ سياه بازگشت، و نهضتهاى متعددى در گوشه و كنار كشور اسلامى، آغاز گرديد كه نهضت وسيع و پردامنهء " محمد بن ابراهيم " معروف به " ابن طباطبا " و انقلاب زيد بن جعفر در بصره از مهم ترين آنها به شمار مى آيد. مسعودى صاحب مروج الذهب مى نويسد:
" در عهد مأمون بود كه على بن موسى (عليه السلام)، مسموم شد و درگذشت، در حالى كه او 49 سال و شش ماه عمر كرده بود ". (1) و شافعى هم، در عهد مأمون در سال 204 ه‍. ق در سن 54 سالگى در مصر درگذشت. (2) مأمون در سال 217 وارد مصر شد، و حاكم آن منطقه كه فردى به نام " عبدوس " بود در اثر مقاومت، كشته شد و در سال 218، مأمون در سرزمين روم به نبرد با روميان پرداخت، در دروازه روم به يكى از قلعه‌هاى آنان، واقع در پشت طرسوس، وارد گرديد، آنان را به اسلام يا پرداخت جزيه يا شمشير فراخواند و نصارى را زبون و بيچاره ساخت جمعى از آنان، به پرداخت جزيه، پاسخ مثبت دادند و افرادى كه نپذيرفتند. با آنان به