او به عمران و آبادانى علاقهء فراوان داشت، محمد بن عبد الملك را به عنوان وزير برگزيد به او مرتب مىگفت:
" عمران و آبادانى امور، پسنديده‌اى، نهفته است. در عمران و آبادانى، جهان آباد مىشود، خراج و ماليات بيشتر مىگردد، اموال و دارائى مردم، فزونى مى يابد: قيمتها ارزان مى شود، حيوانات وسعت معيشت، پيدا مى كنند، به هر محلى كه ده درهم خرج كنى پس از يكسال، خواهى ديد يازده درهم بازدهى دارد پس هرگز در خرج آبادانى با من مشورت منما ". (1) او همانند مأمون، قائل به خلقت قرآن بود و افرادى را كه به اعتقاد او، گرايش نداشتند سخت مورد ايذاء قرار مى داد، بر همين اصل به احمد بن حنبل، پيشواى حنابله 38 تازيانه زد تا قائل به خلقت قرآن گردد و آن را قديمى نداند.
او هم همانند مأمون با روميان، منازعه و محاربه داشت، و سپاه باشكوهى ترتيب داد و عازم فتح قسطنطنيه بود كه خبر قيام عباس بن مأمون به او رسيد، و او را از عزم خود باز داشت تا او را دستگير و طرفداران او را محبوس نمود.
او در سال 227 در قصر خود در كنار دجله معروف به " قصر خاقانى " درگذشت. (2) مشخصات كلى دوران زندگى امام (عليه السلام) امام جواد (عليه السلام) در مدت زندگى و امامت خود با حكومت دو تن از خلفاى ستمگر عباسى، معاصر بود كه امتياز و خصيصهء كلى حكومت آنان، در تغيير و تأويل قوانين اسلام خلاصه مى گرديد. رژيمى كه در عهد امام جواد (عليه السلام) روى كار بود چون از عمق دل به اجراى دستورات اسلامى، پايبند نبود و تنها به ظواهر امر، مى پرداخت، تدريجا به تغيير قوانين اسلامى دست مى زد و گاهى به عنوان رعايت حال جامعهء اسلامى، و گاهى به نام حفظ موقعيت حكومت، و ديگر صباحى، بر اساس عناوين ديگر از عمل به احكام اسلام، سرباز