امر را مى گفتند مهدى به والى مدينه نوشت كه از موسى بن جعفر در مورد آن خانه پرسشى نمايد فرماندار مدينه پرسش قطعى مسألة را از امام درخواست نمود.
امام (عليه السلام) در پاسخ نوشتند: بسم الله الرحمن الرحيم، ان كانت الكعبة هى النازله بالناس فالناس اولى يقتائها وان كان الناس هم النازلون بفناء الكعبة فالكعبة اولى بفنائها " (1) به نام خداوند بخشنده و بخشايشگر اگر كبعه به دستان مردم وارد شده است پس مردم اولى به تصرف هستند و اگر اين مردم هستند كه به آستان كعبه نازل گشته اند پس كعبه به آستان خويشتن مى باشد ".
هنگامى كه نامه به مهدى رسيد آن را بوسيله و دستور تخريب خانه را داد صاحبان خانه به سراغ امام آمدند و از وى درخواست نمودند نامه اى به مهدى در مورد قيمت خانه بنويسند. امام (عليه السلام) نامه اى به مهدى نگاشتند عطاى بيشترى در مورد زمين خانه به آنان بپردازد به حدى كه راضى و خشنود كند.
در ذيل همين نامه آمده است كه ابوجعفر خواست از اهل مكه عكه جهت توسعهء مسجد خانه ها و منازل نزديك بيت الله الحرام را بخرد آنان امتناع ورزيدند او (منصور) به سراغ امام صادق (عليه السلام) آمد و جريان را گفت امام (عليه السلام) فرمود: اين موضوع شما را خيلى ناراحت نكند حجت و دليل تو بر آنان بسيار روشن است او پرسيد چگونه استدلال كنم؟ امام فرمود: با كتاب خدا جائى كه مى فرمايد: " إن اول بيت وضع للبأس للذى بمكة " (2) اگر آنان قبل از تأسيس بيت الله الحرام به آن منطقه آمده اند، خانه احداث كرده اند خانه ها مال آنها است و اگر بيت الله الحرام قديمى تر از آنان مى باشد و آنان وارد آن شده اند پس آستان از آن بيت است. ابوجعفر با اين بيان استدلال نمود آنان گفتند هر طور خواستيد رفتار كنيد ". (3)