نكرده باشند و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد، و همچنين بايد سفيه يا مفلس نباشد در صورتى كه حاضر كردن بدهكار مستلزم تصرف در مالش باشد.
(مسأله 2334): يكى از پنج چيز، كفالت را به هم مىزند: ((اول)) كفيل بدهكار را بدست طلبكار بدهد. يا او خود تسليم طلبكار شود، ((دوم)) طلب طلبكار داده شود. ((سوم)) طلبكار از طلب خود بگذرد. يا آن را به ديگرى انتقال دهد. ((چهارم)) بدهكار يا كفيل بميرد. ((پنجم)) طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.
(مسأله 2335): اگر كسى به زور بدهكار را از دست طلبكار رها كند، چنانچه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد، كسى كه بدهكار را رها كرده، بايد او را بدست طلبكار بدهد يا طلب او را بپردازد.
احكام وديعه (امانت) (مسأله 2336): اگر انسان مالى را به كسى بدهد و بگويد نزد تو امانت باشد و او هم قبول كند يا بدون اين كه حرفى بزنند صاحب مال بفهماند كه مال را براى نگهدارى به او مىدهد و او هم به قصد نگهدارى كردن بگيرد، بايد به احكام وديعه و امانت دارى كه بعدا گفته مىشود عمل نمايد.
(مسأله 2337): امانت‌ دار و كسى كه مال را امانت مىگذارد بايد هر دو بالغ و عاقل باشند و كسى آنها را مجبور نكرده باشد پس اگر انسان مالى را