ركوع (مسأله 1031): در هر ركعت بعد از قرائت بايد باندازه‌اى خم شود كه بتواند سر انگشتهايش را به زانو بگذارد، و اين عمل را ركوع مىگويند.
(مسأله 1032): اگر به اندازه ركوع خم شود، ولى سر انگشتان را به زانو نگذارد اشكال ندارد.
(مسأله 1033): هر گاه ركوع را بطور غير معمول بجا آورد، مثلا به چپ يا راست خم شود، اگر چه دستهاى او به زانو برسد، صحيح نيست.
(مسأله 1034): خم شدن بايد به قصد ركوع باشد، پس اگر به قصد كار ديگر مثلا براى كشتن جانورى خم شود، نمىتواند آن را ركوع حساب كند، بلكه بايد بايستد و دوباره براى ركوع خم شود، و بواسطه اين عمل، ركن زياد نشده و نماز باطل نمىشود.
(مسأله 1035): كسى كه دست يا زانوى او با دست و زانوى ديگران فرق دارد، مثلا دستش خيلى بلند است كه اگر كمى خم شود به زانو مىرسد يا زانوى او پائين‌تر از مردم ديگر است كه بايد خيلى خم شود تا دستش به زانو برسد، بايد به اندازه معمول خم شود.
(مسأله 1036): كسى كه نشسته ركوع مىكند، بايد بقدرى خم شود كه صورتش مقابل زانوها برسد، و بهتر است بقدرى خم شود كه صورت نزديك جاى سجده برسد.
(مسأله 1037): بهتر آنست كه در حال اختيار در ركوع، سه مرتبه ((سبحان الله)) يا يك مرتبه ((سبحان ربى العظيم و بحمده)) بگويد و ظاهر اين است كه گفتن هر ذكرى كه به اين مقدار باشد كفايت مىكند، ولى در تنگى وقت و در