كند كه عين نجاست را از آن بر طرف كرده يا نه، بايد دوباره آن را آب بكشد و يقين كند كه عين نجاست بر طرف شده است.
(مسأله 180): زمينى كه آب در او فرو مىرود مثل زمينى كه روى آن شن يا ريگ باشد، اگر نجس شود با آب قليل نيز پاك مىشود.
(مسأله 181): زمين سنگ فرش و آجر فرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمىرود، اگر نجس شود با آب قليل پاك مىگردد، ولى بايد بقدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود، و اگر آبى كه روى آن ريخته‌اند از سوراخى بيرون نرود و در جائى جمع شود براى پاك شدن آنجا بايد آب جمع شده را با پارچه‌اى يا ظرفى بيرون آورند.
(مسأله 182): اگر ظاهر نمك سنگ و مانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مىشود.
(مسأله 183): اگر شكر نجس آب شده را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمىشود.
2 - زمين (مسأله 184): زمين با چهار شرط كف پا و ته كفش را پاك مىكند، ((اول)): آن كه زمين پاك باشد، ((دوم)) آن كه بنابر احتياط خشك باشد ((سوم)) آن كه بنابر احتياط لازم نجاست از ناحيه زمين حاصل شده باشد ((چهارم)) آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بر طرف شود و چنانچه قبلا عين نجاست بر طرف شده باشد با راه رفتن يا ماليدن پا به زمين بنابر احتياط لازم پاك نمىشود و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد