و اما اگر به اين قصد باشد در صورتى كه هر دو چيز يك نوع منفعت داشته باشند، مثلا هر دو گوسفند شير ده باشند احتياط لازم آنست كه زكات آن را بدهد.
(مسأله 1932): كسى كه بايد زكات گاو و گوسفند و شتر را بدهد، اگر زكات آنها را از مال ديگرش بدهد، تا وقتى شماره آنها از نصاب كم نشده، همه ساله بايد زكات را بدهد، و اگر از خود آنها بدهد و از نصاب اول كمتر شوند، زكات بر او واجب نيست، مثلا كسى كه چهل گوسفند دارد، اگر از مال ديگرش زكات آنها را بدهد تا وقتى كه گوسفندهاى او از چهل كم نشده، همه ساله بايد يك گوسفند بدهد و اگر از خود آنها بدهد، تا وقتى به چهل نرسيده زكات بر او واجب نيست.
زكات مال تجارت مالى را كه انسان به عقد معاوضه مالك مىشود، و براى تجارت و منفعت بردن نگاه مىدارد بايد - بنابر احتياط - با چند شرط زكات آن را بدهد - و آن يك چهلم است -: (1) مالك بالغ و عاقل باشد. (2) مال به مقدار نصاب رسيده باشد، و آن مقدار نصاب طلا يا نقره است. (3) يك سال از وقتى كه قصد منفعت بردن كرده است بر آن مال گذشته باشد. (4) قصد منفعت بردن در تمام سال باقى باشد، پس اگر در ميان سال از آن قصد منصرف شود و مثلا قصد صرف آن را مؤنه نمايد، نبايد زكات آن را بدهد. (5) مالك بتواند در تمام سال در آن تصرف كند. (6) در تمام سال به مقدار سرمايه يا بيشتر از آن خريدار داشته باشد، پس اگر در قسمتى از سال به كمتر از سرمايه خريدار داشته باشد، واجب نيست زكات آن را بدهد.