يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده، روزه‌اش باطل نمىشود.
(مسأله 1608): اگر چيزى را كه مىداند دروغ است به خدا و پيغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده، بايد بنابر احتياط لازم روزه را تمام كند و قضاى آن را هم بجا آورد.
(مسأله 1609): اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد، بنابر احتياط لازم روزه‌اش باطل مىشود. ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.
(مسأله 1610): اگر از روزه‌دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى الله عليه وآله چنين مطلبى فرموده‌اند و او جائى كه در جواب بايد بگويد نه، عمدا بگويد، بلى، يا جائى كه بايد بگويد بلى عمدا بگويد نه، روزه‌اش بنابر احتياط لازم باطل مىشود.
(مسأله 1611): اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم، يا در شب بدروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن كه روزه مىباشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است، روزه‌اش باطل مىشود، مگر آن كه مقصودش بيان حال خبرش باشد.
5 - رساندن غبار به حلق (مسأله 1612): بنابر احتياط واجب رساندن غبار غليظ به حلق روزه را باطل مىكند، چه غبار از چيزى باشد كه خوردن آن حلال است، مثل آرد، يا غبار چيزى باشد كه خوردن آن حرام است مثل خاك.
(مسأله 1613): رساندن غبار غير غليظ به حلق - بنابر اقوى - روزه را باطل نمىكند.