به بدن ميت رسانده، مىتواند بدون غسل مس ميت روزه بگيرد، و اگر در حال روزه هم ميت را مس نمايد، روزه او باطل نمىشود.
8 - اماله كردن (مسأله 1654): اماله كردن با چيز روان اگر چه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مىكند.
9 - قى كردن (مسأله 1655): هر گاه روزه‌دار عمدا قئ كند اگر چه بواسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‌اش باطل مىشود ولى اگر سهوا يا بى اختيار قئ كند اشكال ندارد.
(مسأله 1656): اگر در شب چيزى بخورد كه مىداند بواسطه خوردن آن، در روز بى اختيار قئ مىكند، احتياط مستحب آنست كه روزه آن روز را قضا نمايد.
(مسأله 1657): اگر روزه‌دار بتواند از قئ كردن خوددارى كند، چنانچه براى او ضرر و مشقت نداشته باشد، بهتر آنست كه خوددارى نمايد.
(مسأله 1658): اگر مگس در گلوى روزه‌دار برود، چنانچه به مقدارى فرو رفته باشد كه به پائين دادن ‌آن خوردن گفته نشود لازم نيست آن را بيرون آورد و روزه‌اش صحيح است، و اما اگر به اين مقدار فرو نرفته باشد بايد آن را بيرون آورد، هر چند كه اين كار متوقف بر قئ كردن باشد - مگر در صورتى كه قئ كردن براى او ضرر يا مشقت زيادى داشته باشد - و چنانچه آن را قئ نكند