را بطورى كه شبيه كسى است كه تلفظ به تكبير مىكند حركت دهد، و براى او با انگشتش نيز اشاره نمايد.
(مسأله 963): مستحب است بعد از تكبيرة الاحرام بگويد: ((يا محسن قد أتاك المسيء وقد أمرت المحسن ان يتجاوز عن المسيء أنت المحسن وأنا المسيء به حق محمد و آل محمد صلى على محمد وآل محمد و تجاوز عن قبيح ما تعلم مني)) يعنى اى خدائى كه ‌به بندگان احسان مىكنى بنده گنهكار بدر خانه تو آمده و تو امر كرده‌اى كه نيكوكار از گناهكار بگذرد، تو نيكوكارى و من گناهكار، به حق محمد و آل محمد رحمت خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بديهائى كه مىدانى از من سر زده بگذر.
(مسأله 964): مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز و تكبيرهاى بين نماز دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.
(مسأله 965): اگر شك كند كه تكبيرة الاحرام را گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن چيزى از قرائت شده، به شك خود اعتنا نكند، و اگر چيزى نخوانده، بايد تكبير را بگويد.
(مسأله 966): اگر بعد از گفتن تكبيرة الاحرام شك كند كه آن را صحيح گفته يا نه، چه مشغول خواندن چيزى شده باشد يا نه به شك خود اعتنا نكند.
قيام (ايستادن) (مسأله 967): قيام در موقع گفتن تكبيرة الاحرام و قيام پيش از ركوع كه آن را قيام متصل به ركوع مىگويند ركن است، ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از ركوع ركن نيست، و اگر كسى آن را از روى فراموشى