از حرام را دارد.
(مسأله 119): اگر انسان در اوقاتى كه نزديكى با زن حرام است - مثلا در روز ماه رمضان با زن خود نزديكى كند - عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
(مسأله 120): اگر جنب از حرام عوض غسل تيمم نمايد و بعد از تيمم عرق كند، حكم آن عرق، حكم عرق قبل از تيمم است.
(مسأله 121): اگر كسى از حرام جنب شود، و بعد با حلال خود نزديكى كند، احتياط مستحب آنست كه در نماز از عرق خود اجتناب نمايد، و چنانچه اول با حلال خود نزديكى كند و بعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.
راه ثابت شدن نجاست (مسأله 122): نجاست هر چيزى از سه راه ثابت مىشود: ((اول)): آن كه خود انسان يقين يا اطمينان كند كه آن چيز نجس است، و اگر گمان داشته باشد چيزى نجس است، لازم نيست از آن اجتناب نمايد. بنابر اين غذا خوردن در قهوه‌خانه‌ها و مهمانخانه‌هائى كه مردمان لا أبالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمىكنند در آنها غذا مىخورند، اگر انسان اطمينان نداشته باشد غذائى را كه براى او آورده‌اند نجس است اشكال ندارد. ((دوم)) آن كه كسى كه چيزى در اختيار او است بگويد آن چيز نجس است و متهم نباشد، مثلا همسر يا نوكر يا كلفت انسان نسبت به ظرف يا چيزى ديگرى كه در اختيار او است بگويد نجس مىباشد. ((سوم)) آن كه دو مرد عادل بگويند چيزى نجس است، به شرط آن كه مورد شهادت آنان سبب نجاست باشد.