روزه‌هاى حرام و مكروه (مسأله 1748): روزه عيد فطر و قربان حرام است. و نيز روزى را كه انسان نمىداند آخر شعبان است يا اول رمضان، اگر به نيت اول رمضان روزه بگيرد، حرام مىباشد.
(مسأله 1749): اگر زن بواسطه گرفتن روزه مستحبى حق شوهرش از بين برود، روزه او حرام است، و احتياط واجب آنست، اگر حق شوهر هم از بين نرود، بدون اجازه او روزه مستحبى نگيرد.
(مسأله 1750): روزه مستحبى اولاد، اگر اسباب اذيت - ناشى از شفقت - پدر و مادر شود حرام است.
(مسأله 1751): اگر پسر بدون اجازه پدر روزه مستحبى بگيرد، و در بين روز پدر او را نهى كند، چنانچه مخالفت او موجب اذيتش، كه ناشى از شفقت او است، باشد بايد افطار نمايد.
(مسأله 1752): كسى كه مىداند روزه براى او ضرر معتنا بهى ندارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر دارد، بايد روزه بگيرد و كسى كه يقين يا گمان دارد كه روزه برايش ضرر دارد، اگر چه دكتر بگويد ضرر ندارد، بايد روزه نگيرد و اگر روزه بگيرد، در صورتى كه واقعا ضرر داشته باشد يا اين كه قصد قربت از او محقق نشود، روزه‌اش صحيح نيست.
(مسأله 1753): اگر انسان احتمال بدهد كه روزه برايش ضرر معتنا بهى دارد و از آن احتمال، ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد، و اگر روزه بگيرد در صورتى كه در مسأله پيش گذشت روزه‌اش صحيح نيست.