بداند بواسطه بول كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مىآيد.
(مسأله 1602): روزه‌دارى كه محتلم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده، و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مىآيد، احتياط مستحب آنست كه پيش از غسل بول كند.
(مسأله 1603): كسى كه به قصد بيرون آمدن منى بازى و شوخى كند، اگر چه منى از او بيرون نيايد، بايد بنابر احتياط لازم روزه را تمام كند و قضا هم بنمايد.
(مسأله 1604): اگر روزه‌دار بدون قصد بيرون آمدن منى مثلا با زن خود بازى و شوخى كند، چنانچه اطمينان دارد كه منى از او خارج نمىشود، اگر چه اتفاقا منى بيرون آيد روزه او صحيح است. ولى اگر اطمينان ندارد، در صورتى كه منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل است.
4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر (مسأله 1605): اگر روزه‌دار به گفتن يا به نوشتن يا با اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر (ع) و جانشينان پيغمبر (ع) عمدا نسبتى را بدهد كه دروغ است - اگر چه فورا بگويد دروغ گفتن يا توبه كند - روزه‌ او بنابر احتياط لازم باطل است، و همچنين است بنابر احتياط مستحب دروغ بستن به حضرت زهرا سلام الله عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان.
(مسأله 1606): اگر بخواهد خبرى را كه دليلى بر حجيت او ندارد، و نمىداند راست است يا دروغ، نقل كند، بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته، يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
(مسأله 1607): اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا