(مسأله 1961): زنى كه صيغه شده اگر فقير باشد، شوهرش و ديگران مىتوانند به او زكات بدهند، ولى اگر شوهرش در ضمن عقد شرط كند كه مخارج او را بدهد يا به جهت ديگرى دادن مخارجش بر او واجب باشد، در صورتى كه مخارج آن زن را بدهد، نمىشود به آن زن زكات داد.
(مسأله 1962): زن مىتواند به شوهر فقير خود زكات بدهد، اگر چه شوهر زكات را صرف مخارج خود آن زن نمايد.
(مسأله 1963): سيد نمىتواند از غير سيد زكات بگيرد، ولى اگر خمس و ساير وجوهات كفايت مخارج او را نكند، و از گرفتن زكات از غير سيد ناچار باشد مىتواند از او زكات بگيرد.
(مسأله 1964): به كسى كه معلوم نيست سيد است يا نه، مىشود زكات داد.
نيت زكات (مسأله 1965): انسان بايد زكات را به قصد قربت يعنى براى انجام خواست خداوند عالم بدهد، و در نيت معين كند كه آنچه را مىدهد زكات مال است يا زكات فطره. بلكه اگر مثلا زكات گندم و جو بر او واجب باشد، و بخواهد پولى را بعنوان قيمت زكات بدهد بايد معين كند كه زكات گندم است يا زكات جو.
(مسأله 1966): كسى كه زكات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زكات بدهد، و نيت هيچ كدام آنها را نكند، چنانچه چيزى را كه داده هم جنس يكى از آنها با شد، زكات همان جنس حساب مىشود. مثلا كسى كه زكات چهل گوسفند و زكات پانزده مثقال طلا بر او واجب است، اگر مثلا يك گوسفند از بابت زكات بدهد، و نيت هيچ كدام آنها را نكند، زكات گوسفند حساب مىشود،