و اگر از شأنش زياد باشد يا از منافع آن سال در سال بعد جهيزيه تهيه نمايد، بايد خمس آن را بدهد.
(مسأله 1787): مالى را كه خرج سفر حج و زيارتهاى ديگر مىكند از مخارج سالى حساب مىشود كه در آن سال خرج كرده، و اگر سفر او تا مقدارى از سال بعد طول بكشد، آنچه در سال بعد خرج مىكند، بايد خمس آن را بدهد.
(مسأله 1788): كسى كه از كسب و تجارت يا غير اينها فائده‌اى برده، اگر مال ديگرى هم دارد، كه خمس آن واجب نيست، مىتواند مخارج سال خود را فقط از فائده‌اش حساب كند.
(مسأله 1789): آذوقه‌اى كه براى مصرف سالش از منافعش خريده، اگر در آخر سال زياد بيايد، بايد خمس آن را بدهد. و چنانچه بخواهد قيمت آن را بدهد، در صورتى كه قيمتش از وقتى كه خريده زياد شده باشد، بايد قيمت آخر سال را حساب كند.
(مسأله 1790): اگر از منافع پيش از دادن خمس اثاثيه‌اى براى منزل بخرد، اگر احتياجش پس از سال منفعت بر طرف شد لازم نيست خمس آن را بدهد، و همچنين اگر در ميان سال احتياجش بر طرف شد، ولى آن چيز از چيزهائى باشد كه معمولا براى سالهاى بعد گذاشته مىشود، مانند لباسهاى زمستانى و تابستانى خمس ندارد، و در غير اين صورت، هر وقت احتياجش از آن بر طرف شد، احتياط واجب آنست كه خمس آن را بدهد، و همچنين است زيور آلات زنانه، در صورتى كه وقت زينت كردن زن با آنها گذشته باشد.
(مسأله 1791): اگر در يك سال منفعتى نبرد، نمىتواند مخارج آن سال را از منفعتى كه در سال بعد مىبرد كسر نمايد.
(مسأله 1792): اگر در اول سال منفعتى نبرد، و از سرمايه خرج كند،