به شؤون الهى بازداشته‌اى.
اى " هشام " تحمل تنهايى (دورى از مردم هوا پرست) نشانه نيرومندى خرد است پس هر آن كس كه عقلش به نور معارف ربانى نيرومند شود از دنيا پرستان و مرام آنان دورى گزيند و به قرب و پاداش خدا رغبت نمايد و با او در وحشت انس گيرد و در تنهايى يار خويشش گرداند و به او در تنگدستى بى نياز شود و بدون خويش و تبار عزت يابد.
اى " هشام " آفرينش بندگان براى اطاعت خداوند است و نجات آنان جز به طاعت و طاعت وى جز به دانش بدست نيايد و دانش به آموختن حاصل شود و آموختن به نيروى عقل قوام پذيرد و دانش را بايد از عالم ربانى آموخت. و امتياز عالم ربانى به عقل حاصل شود.
اى " هشام " كار كم و كوچك خردمند در پيشگاه خداوند پذيرفته و كار بسيار و بزرگ نابخردان و هوا پرستان مردود است.
اى " هشام " خردمند با داشتن فهم و حكمت به ضروريات زندگى دنيا خشنود است و اگر تمام لذائذ دنيا را در دسترس او قرار دهند و بهره او را از فهم و حكمت كم كنند خشنود نگردد و از اين رو تجارت خردمندان سودمند است.
اى " هشام " اگر به ضروريات دنيا اكتفا ميكنى كمترين متاعش تو را كافى است و چنانچه ضروريات زندگى تو را بى نياز نسازد هيچ چيز دنيا تو را كافى نيست.
اى " هشام " خردمندان از زوائد و تجملات زندگى چشم مى پوشند چگونه از گناهان چشم نمىپوشند با اينكه ترك زوائد زندگى از فضائل اخلاقى و ترك گناه از وظائف بندگى است.
اى " هشام " همانا خردمندان در دنيا زهد ورزند و به آخرت رغبت نمايند، زيرا دانند كه دنيا خواهان و خواسته است پس هر آن كس كه خواهان آخرت باشد دنيا از پى او رود تا نصيب خود را از آن استفاده نمايد و هر آن كس كه خواهان دنيا باشد آخرت در پى او باشد تا مرگ او را دريابد و دنيا و آخرتش تباه شود.
اى " هشام " هر كس بدون مال بى نيازى خواهد و آسايش دل از حسد جويد