اى " هشام " همانا مسيح به حواريين فرمود اى بندگان بد، از بالا رفتن به درخت خرما مىترسيد. خار و زحمت رفتن به درخت خرما را ياد آور مىشويد ولى پاكيزگى ميوه و منافع آن را فراموش مىكنيد. همچنين به ياد زحمت كار آخرت و عبادت مىافتيد به نظر شما مدت آن طولانى مىآيد ولى فوائد شكوفه‌ها و ميوه هاى عبادت را كه نعمتهاى آخرت است فراموش مىكنيد. گندم را پاك و پاكيزه مىكنيد و با آسيا كاملا نرم مىكنيد تا طعم او را دريابيد و خوراكش گوارا باشد. همچنين ايمان را خالص وكامل گردانيد تا شيرينى آن را بيابيد وشما را سود رساند. براستى مىگويم اگر در شب تارى چراغى را كه با قطران مىسوزد پيدا كنيد از آن استفاده مىكنيد و بوى تعفن قطران مانع از استفاده شما نمىشود، همچنين شايسته است براى شما كه حكمت را از هر كه باشد بگيريد و عمل نكردن گوينده، شما را از آموختن آن باز ندارد.
اى بندگان دنيا! براستى به شما مىگويم شما به شرافت آخرت نمىرسيد مگر آنكه آنچه دوست داريد واگذاريد. پس توبه از گناهان را به فردا مىفكنيد، زيرا ممكن است مرگ شما را قبل از فرا رسيدن آن روز يا شب دريابد. براستى مىگويم كسى كه بدهكار نباشد آسايشش بيشتر است هر چند بدهكار وامش را نيك بپردازد همچنين كسى كه گناهكار نباشد غمش كمتر و آسوده تر است هر چند گناهكار توبه خالص نمايد. و همانا گناهان كوچك و پست از دامهاى شيطان است كه گناهان را در نظر كوچك و پست جلوه دهد تا انباشته و افزون گردد وشما را فرا گيرد. براستى مىگويم همانا مردم دو دسته‌اند دسته‌يى حكمت را بگفتار خويش استوار و به كردار خويش تصديق كرده اند و دسته ديگر آن را بگفتار خود استوار و با رفتار بد خويش به تباهى آن برخاسته‌اند. چه بسيار ميان اين دو دسته فاصله است! خوشا به حال دانشمندانى كه كردارشان مطابق گفتارشان باشد و واى به حال دانشمندانى كه بگفتار اكتفا كنند.
اى بندگان بد! ملازم خانه‌هاى خدا باشد و آنى از پرستش او غفلت ننماييد و دل هاى خود را خانه پرهيزكارى قرار دهيد و آن را پناهگاه شهوات نسازيد. همانا