شخص بى دينى، دليل بى دينى و انحراف شاگرد نمىشود چه گفته‌اند " الحكمة ضالة المؤمن ياخذها حيث وجدها " حكمت گمشده مؤمن است هر جا كه آن را بيابد فرا مىگيرد.
ه‍ - يكى از انتقاداتى كه مخالفين بدان تكيه كرده اند قول به بدا است به توهم اينكه تجويز بدا نسبت به خدا مستلزم تجويز خطا نسبت به ساحت قدس الهى است.
دفاع - قول به بدا نه تنها مستند به هشام است بلكه از عقايد شيعه اثنا عشريه و به گمان عامه (1) از امتيازات آنان است. و تجويز بدا مستلزم تجويز خطا بر خدا نيست.
چگونه ممكن است شيعه كه خطا را نسبت به پيغمبران و پيشوايان دين خود روا نمىدارند نسبت به خدا روا دارند. و اشتباه مخالفين از اينجا سر چشمه گرفته كه گمان كرده اند بدا به معنى ظهور بعد الخفا (آشكار شدن چيزى براى خدا بعد از نهان بودن آن) مىباشد و اين معنى علاوه بر اينكه مستلزم تجويز خطا است، مستلزم جهل و نادانى نيز مىباشد و خداى تعالى منزه از نادانى و خطا است. و شيعه بداى به اين معنى را به خدا نسبت نمىدهد. بلكه بدائى را كه شيعه به خدا نسبت مىدهد، به معنى اظهار بعد الاخفاء (آشكار ساختن بعد از پنهان كردن) است. مثلا يكى از موارد بدا آنست كه خدا به چيزى امر كند و قبل از وقوعش در وقتش نهى فرمايد چنان كه در داستان ذبح اسماعيل خدا ابراهيم را مأمور به ذبح وى فرمود و قبل از وقوع ذبح، او را از آن