هشام بن الحكم ، مدافع حريم ولايت (فارسي) - سيد أحمد صفائي

" هشام " بريهه و زنش ايمان آوردند و ايمان ايشان نيكو شد، سپس خدمت امام صادق شرفياب شدند.
" هشام " جريان ملاقات با " موسى بن جعفر " (ع) و كلمات آن بزرگوار را به عرض امام صادق رسانيد.
" امام صادق " (ع) فرمود: " ذرية بعضها من بعض " ذريه پيغمبر (معصومين) همه از يك جنس مىباشند.
" بريهه ": شما از كجا به تورات و انجيل و ساير كتب انبياء اطلاع داريد؟
" امام ": كتب انبياء به ارث بما رسيده و نزد ما موجود است، ما آن كتابها را همانطوريكه صاحبان آنها مىخواندند مىخوانيم، و آنچه مىگفتند مىگوئيم، خداوند كسى را كه جاهل باشد حجت قرار نمى دهد، كسى كه از او مطلبى را بپرسند بگويد نمىدانم، حجت خدا نيست.
" بريهه " ملازمت " امام صادق " (ع) را اختيار كرد تا هنگام رحلت امام صادق (ع)، سپس ملازم خدمت " امام هفتم موسى بن جعفر " (ع) شد، در زمان حيات " موسى بن جعفر " (ع) از دنيا رفت، امام خود مباشر تجهيز او شد، يعنى غسل و كفن و دفن او را خود امام انجام داد، و فرمود بريهه يكى از حواريين عيسى بن مريم بود، و نسبت به حق خداوند بر او معرفت داشت. اصحاب امام آرزو كردند كه در منزلت و مقام مانند او باشند.
(2) مناظره هشام بن الحكم با عمرو بن عبيد بصرى در امامت " محمد بن يعقوب كلينى " قدس سره در كتاب مستطاب " كافى " از " يونس بن يعقوب " مناظره يى از هشام " بن الحكم " نقل كرده كه خلاصه آن به فارسى چنين است:

(١) عمرو بن عبيد بن باب بصرى مكنى به ابو مروان يا ابو عثمان بسال ٨٠ ه‍ به دنيا آمد و بسال ١٤٤ ه‍ در سن ٦٤ سالگى درگذشته است از رؤساء معتزله و از اصحاب و شاگردان ابو الحسن بصرى بوده.
شيخ طوسى قدس سره در رجالش او را از اصحاب امام صادق (ع) شمرده و راجع به مذهبش انتقادى نكرده شايد بعضى از عدم تعرض شيخ نسبت به مذهبش چنين توهم كنند كه وى شيعه امامى بوده لكن پس از مطالعه تاريخ و بررسى حالات وى و تتبع در روايات آشكار مىشود كه اين توهم بى مورد است چه از مطالعه حالات وى و دقت در سؤالات امتحانيه‌اى كه از حضرت باقر (ع) كرده و پاسخ امام بوى كه متضمن تعريض بر او است و از بيعت وى با محمد بن الحسن و دعوت نمودنش امام صادق (ع) را به اينكه او هم با محمد بن الحسن بيعت كند و با جمعيتى كه با او بيعت كرده اند تشريك مساعى نمايد و پاسخ امام صادق (ع) به او كه كاشف از ضلالت و گمراهى عمرو بن عبيد مىباشد و از توجه به مناظره هشام بن الحكم با او راجع به امامت و خوشحال شدن امام صادق (ع) از مناظره هشام با وى كه كاشف از اين است كه وى تنصيص پيغمبر را نسبت بائمه قبول نداشته و منكر اين معنى بوده است كه امام بايد از جانب پيغمبر منصوص باشد به خوبى روشن مىشود كه نامبرده مخالف مذهب اماميه و از بزرگان عامه مىباشد.

(٩٧)