(1) " محمد بن على بن كيل استرآبادى " از فقهاء و متكلمان و عباد وزهاد وثقات طايفه اماميه است از ساكنين عتبه عليه امير المؤمنين بوده سپس مجاورت بيت الله الحرام را اختيار كرده و در مكه معظمه بسال 1018 يا 1016 بدرود زندگانى گفته است مؤلفات مفيدى دارد از آن جمله كتاب رجال مسمى به منهج المقال و كتاب ايات الاحكام مىباشد و تسميه جدش بكيل از خصايص فاضل تفريشى است ديگران نام جدش را ابراهيم ياد داشت كرده اند مرحوم مجلسى (ره) در عداد كسانى كه ولى عصر را ديده اند ميرزا محمد استرآبادى را نام برده و حكايتى در اين زمينه از وى نقل كرده كه خلاصه‌اش اين است كه استرآبادى گفته شبى هنگام طواف خانه خدا جوان نيكو منظرى آمد و مشغول طواف شد وقتى كه به من نزديك شد يك شاخه گل سرح در غير موقعش به من داد گل را از وى گرفتم بوئيدم گفتم آقاى من از كجا آمده اى يا اين گل را از كجا آورده اى فرمود از خرابات سپس از نظرم پنهان شد. صاحب قاموس و جز او گفته‌اند كه خرابات از جزاير مغرب از بحر محيط مىباشد كه از آن جمله جزيره خضراست و نظر به اينكه مرحوم مجلسى از استرآبادى تعبير به سيد مىكند معلوم مىشود كه استرآبادى از سادات و هاشميان است ولى بعضى سيادت وى را انكار كرده و معتقدند كه اين لقب بمناسبت اين است كه از طرف مادر منسوب به اهل بيت بوده و به همين مناسبت هم بوى ميرزا مىگويند.

مفاتيح البحث: أهل بيت النبي صلى الله عليه وآله ⁽¹⁾، الإختيار، الخيار ⁽³⁾، مدينة مكة المكرمة ⁽¹⁾، محمد بن علي بن كيل ⁽¹⁾، النوم ⁽²⁾