و خشنود است، آيا تو هم از او راضى هستى؟ " امام جواد (عليه السلام) با توجه به موقعيت خاص محفل فرمودند: " من منكر فضيلت آن صحابى كه مى فرماييد، نيستم ولى بر گويندهء اين خبر لازم است به آن حديثى كه پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) در حجة الوداع، فرمودند توجه داشته باشد، جايى كه مى فرمايند: " دروغگويان و خبرسازان زياد شده اند و در آينده نيز زيادتر خواهند شد. بدانيد هر آنكه حديث دروغى را به من نسبت دهد، جايگاه او آتش است. معيار تشخيص حديث صحيح از غير آن، اين است كه آن را بر قرآن مجيد و سنت مسلم من عرضه كنند، اگر با آن دو مخالفت كرد، رد كنيد و كنار بزنيد ".
حديثى را كه شما نقل كرديد با كتاب خدا سازگار نيست. قرآن مى فرمايد: " انسان را ما آفريده ايم و از آنچه در قلب او، خطور مى كند آگاهى داريم ". (1) و در مورد ديگر مى فرمايد: " ما به انسان نزديك تر از شاهرگ گردن او هستيم ". (2) آيا بر چنين آفريدگار دانا و آگاه، خشنودى و رضايت خاطر يا نارضايى آن صحابى مكتوم مانده است تا نيازمند سؤال از آن صحابى گردد؟ اين امر نسبت به پروردگار عالم، محال و غير ممكن است ". (3) امام جواد (عليه السلام) با محكوم ساختن طرف، يك قانون كلى و عمومى نيز در اختيار شنوندگان قرار داد كه پايه و اساس آن، مستند به قرآن مجيد و سنت و راه و رسم پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) بود، و هيچ كدام از حضار مجلس را ياراى مخالفت با آن دو سند نبود به اين ترتيب با حفظ اصالت مرام، طرف را نيز مجاب و محكوم ساخت.
وى دوباره از امام (عليه السلام) پرسيد: " مى گويند قدر و منزلت شيخين در روى زمين همانند جبراييل و ميكاييل در آسمان ها است. آيا اين حديث صحت دارد؟ "