تباهى را داشت بى آنكه خم به ابرو بياورد ويا اينكه نفسى به اعتراض بگشايد.
امين ريحانى يكى از متخصصين تاريخ دوره عباسى در اين باره مى گويد: " چرخ ادارى عباسيان حركت وگردش داشت ولى نه بر ستمگران وخونخوران، بلكه بر مردم ناتوان، بيچاره! آنانكه پرداخت كنندهء ماليت هاى سنگين بودند ودعوت جهاد وكارزار را زودتر از همه پذيرا بودند ". (1) ابوالعتاهيه شاعر اجتماعى معاصر هارون در اشعار خود، ترسيم زيبايى از وضع عمومى آن روزگار را دارد ومى گويد: آيا كسى هست كه سخنان مرا به گوش خليفه برساند وبگويد:
" قيمتهاى رايج بازارگران، كسب وكار اندك، هموم واندوه ها فراوان، ايتام ومساكين در خانه هاى خالى با صداى بلند، بيچارگى خود را اعلام مى دارند، آنان منتظر احسان و محبت خليفه هستند گرسنگانى كه صبح وشام آنان، با گرسنگى سپرى مى شود. و بدن هاى لخت وعريان وبى پوشش آنان، قدرت خريد لباس را ندارند. اينها اخبار و گزارشاتى است كه از ملت فقير ومحروم كشور، به ساحت خليفه، گزارش مى گردد ". (2) او سپس هوشدار ودورى از فساد ادارى ونظامى دستگاه خلافت را با اين بيان خود ابراز مى دارد: " گر نان خشكى را در گوشه اى از مملكت بخورى واطاق تنگ وتاريكى را به سكونت انتخاب كنى يا گوشه مسجدى را دور از معاشرت مردم، بر گزينى، خيلى بهتر از ساعاتى است كه در كاخ هاى عالى خلافت! به سر ببرى، خوشا به حال كسى كه شنواى نصايح وپندهاى نصيحت گوى دلسوز خود " ابوالعتاهيه " بوده باشد ". (3)