يا جائى كه بايد بدون زير و زبر خوانده شود، زير و زبر بدهد، يا تشديد را نگويد نماز او باطل است.
(مسأله 1010): اگر انسان كلمه‌اى را ياد گرفته صحيح بداند و در نماز همان طور بخواند، و بعد بفهمد غلط خوانده لازم نيست دوباره نماز را بخواند.
(مسأله 1011): اگر زير و زبر كلمه‌اى را نداند يا نداند مثلا كلمه‌اى به (ه) است يا به (ح) بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند اگر بواسطه غلط خواندن نه قرآن و نه ذكر خدا حساب شود نمازش باطل است و در صورتى كه هر دو جور خواندن صحيح باشد مثل ((اهدنا الصراط المستقيم)) كه مىشود با سين و با صاد قرائت كرد تكرار آن به دو جور ضرر ندارد.
(مسأله 1012): علماى تجويد گفته‌اند اگر در كلمه‌اى واو باشد و حرف قبل از واو در آن كلمه پيش داشته باشد، و حرف بعد از واو در آن كلمه همزه باشد، مثل كلمه ((سوء)) بايد آن و او را مد بدهد يعنى آن را بكشد، و هم چنين اگر در كلمه‌اى ((الف)) باشد و حرف قبل از الف در آن كلمه زبر داشته باشد و حرف بعد از الف در آن كلمه همزه باشد مثل ((جاء)) بايد الف آن را بكشد، و نيز اگر در كلمه‌اى ((ى)) باشد و حرف پيش از ((ى)) در آن كلمه زير داشته باشد و حرف بعد از ((ى)) در آن كلمه همزه باشد مثل ((جئ)) بايد ((ى)) را با مد بخواند و اگر بعد از اين حروف ((واو و الف و يا)) بجاى همزه حرفى باشد كه ساكن است يعنى زير و زبر و پيش ندارد باز هم بايد اين سه حرف را با مد بخواند، ولى ظاهرا صحت قرائت در اين چنين موارد توقف بر مد ندارد پس چنانچه بدستورى كه گفته شد رفتار نكند باز هم نماز صحيح است. بلى در مثل (ولا الضالين) كه تحفظ بر تشديد و الف توقف بر مقدارى مد دارد بايد به همان مقدار