حال ناچارى گفتن يك ((سبحان الله)) كافى است.
(مسأله 1038): ذكر ركوع بايد دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود.
و مستحب است آن را سه يا پنج يا هفت مرتبه بلكه بيشتر بگويند.
(مسأله 1039): در حال ركوع بايد بدن نمازگزار آرام باشد، او نبايد بدن خود را به اختيار بطورى حركت دهد كه از حال آرام بودن خارج شود حتى - بنابر احتياط - اگر مشغول به ذكر واجب هم نباشد.
(مسأله 1040): اگر موقعى كه ذكر واجب ركوع را مىگويد، بى اختيار بقدرى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود، بهتر اين است كه بعد از آرام گرفتن بدن، دوباره ذكر را بگويد، ولى اگر كمى حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حركت دهد، ضررى ندارد.
(مسأله 1041): اگر پيش از آن كه به مقدار ركوع خم شود و بدن آرام گيرد، عمدا ذكر ركوع را بگويد، نمازش باطل است.
(مسأله 1042): اگر پيش از تمام شدن ذكر واجب، عمدا سر از ركوع بردارد نمازش باطل است، و اگر سهوا سر بردارد، چنانچه پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، يادش بيايد كه ذكر ركوع را تمام نكرده، بايد آرام بگيرد و ذكر را بگويد، و اگر بعد از آن كه از حال ركوع خارج شد يادش بيايد نمازش صحيح است.
(مسأله 1043): اگر نتواند به مقدار ذكر در ركوع بماند، احتياط مستحب آن است كه بقيه آن را در حال برخاستن بگويد.
(مسأله 1444): اگر بواسطه مرض و مانند آن در ركوع آرام نگيرد، نمازش صحيح است، ولى بايد پيش از آن كه از حال ركوع خارج شود، ذكر واجب را به نحوى كه گذشت بگويد.
(مسأله 1045): هر گاه نتواند به اندازه ركوع خم شود، بايد به چيزى